اثر تیمارهای سربرداری و برگ پاشی جیبرلیک اسید بر برخی ویژگی های رشدی و گلدهی جعفری آفریقایی

یکی از ویژگی های گیاهان برگ زینتی تولید برگ های کافی و شاخه های جانبی برای ایجاد ظاهر متراکم است. شایع ترین عامل تحریک کننده رشد، جیبرلیک اسید می باشد که شاخساره گیاه را تولید می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرهای سربرداری تحت سطح های مختلف جیبرلیک اسید بر برخی ویژگی های ریخت شناسی جعفری آفریقایی و همچنین تعیین بهترین زمان سربرداری تحت سطح های مختلف جیبرلیک اسید بود. در این بررسی سربرداری به عنوان عامل اول در سه سطح (صفر، ۴۵ و ۹۰ روز پس از نشاکاری) و جیبرلیک اسید به عنوان عامل دوم در چهار سطح (صفر، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم در لیتر) استفاده شد. گیاهان پس از این که در گلدان استقرار یافتند (حدود ۱۵ روز پس از نشاکاری)، تحت تیمار سربرداری و محلول پاشی جیبرلیک اسید قرار گرفتند. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل شامل سه سطح سربرداری (عامل اول) و چهار سطح جیبرلیک اسید (عامل دوم) به صورت طرح به طور کامل تصادفی با چهار تکرار و در هر تکرار چهار گلدان انجام شد. بذرها در نیمه نخست شهریورماه کشت شدند و پس از شش برگچه ای شدن (ارتفاع ۷ سانتی متر) به گلدان نشایی انتقال یافتند. محلول پاشی جیبرلیک اسید در سه مرحله با فاصله های زمانی ۱۰ روزه صورت گرفت. نتیجه ها نشان داد که تیمار سربرداری به همراه محلول پاشی جیبرلیک اسید به صورت هم زمان، باعث افزایش مقدار شاخص سبزینه، ارتفاع گیاه و حجم ریشه شد. همچنین ویژگی های شمار گل بازشده، شمار غنچه و قطر ساقه بالاترین عملکرد را در تیمار ۱۰۰ میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید به همراه داشتند. نتیجه های به دست آمده نشان داد که با توجه به ویژگی های مورد بررسی، کاربرد جیبرلیک اسید ۱۰۰ میلی گرم در لیتر به همراه سربرداری بهترین تیمار برای افزایش گلدهی و بهبود ویژگی های مورد بررسی در این پژوهش بود.

Keywords:

Chlorophyll , Gibberellic acid , Opened flowers , Topping , Transplant , نشا , جیبرلیک اسید , سربرداری , گل های بازشده , سبزینه