ارزیابی آسیب پذیری محیط زیستی استان لرستان با استفاده از تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره

محیط­زیست و توسعه، دو موضوع اساسی از نگرانی­های جهان هستند. تاثیرپذیری محیط زیست از فعالیت­های انسان و افزایش تقاضا در استفاده از منابع، امری است که پژوهشگران را بر آن می­دارد تا مناطق آسیب­پذیر را شناسایی کرده و در صورت لزوم، اقدام لازم در راستای مدیریت و حفاظت محیط­زیست و توسعه پایدار تبیین گردد. در این راستا، شاخص آسیب­پذیری محیط­زیستی استان لرستان با مشخصه­هایی از شرایط طبیعی (توپوگرافی، اقلیم، زمین­شناسی، شاخص نرمال پوشش گیاهی و تراکم آبراهه)، محیطی (کاربری سرزمین، شاخص آسیب­پذیری دراستیک و فرسایش­پذیری) و انسانی (تراکم جاده، تراکم جمعیت و محل انباشت زباله­های شهری) ارزیابی شد. به این منظور، از دو فرایند تحلیل سلسله­مراتبی و ترکیب خطی وزنی استفاده شد. نقشه­های شاخص آسیب­پذیری محیط­زیست حاصل از دو روش یادشده، در ۵ طبقه آسیب­پذیری خیلی­کم، کم، متوسط، زیاد و شدید طبقه­بندی شدند. بر پایه نتایج حاصل از روش تحلیل سلسله­مراتبی، ۷۶/۱% استان با مساحت ۱/۴۸۲ کیلومتر مربع در طبقه آسیب­پذیری شدید قرار گرفت؛ همچنین، بر پایه نتایج حاصل از روش ترکیب خطی وزنی، ۱۸/۱۴% با مساحت ۴/۳۹۹۸ کیلومتر مربع در طبقه آسیب­پذیری شدید قرار گرفت.لکه­های داغ در سطح استان، شامل مرکز و جنوب شهرستان الشتر، مرکز و شرق شهرستان خرم­آباد، مرکز و شرق شهرستان بروجرد، مرکز دورود، شمال و شرق الیگودرز و شمال ازنا هستند. در شهرستان­های کوهدشت، رومشکان و دوره به صورت پراکنده و در غرب شهرستان پلدختر و شمال غرب و جنوب غرب نورآباد، به عنوان لکه داغ شناخته شدند. در نهایت، اولویت آسیب­پذیری منابع آب­های سطحی و زیرزمینی، پوشش گیاهی و خاک در سطح استان مشخص شد.  

Keywords:

شاخص آسیب ­پذیری ­محیط­ زیست , لکه داغ , تحلیل سلسله­ مراتبی , ترکیب خطی وزنی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , استان لرستان