ارزیابی توزیع فضایی مولفه های توسعه صنعتی (مطالعه موردی: شهرستان های استان چهارمحال و بختیاری)

تحلیل و مقایسه سطح برخورداری از امکانات و شناخت نابرابری ها و بی تعادلی ها در چارچوب محدوده های جغرافیایی مختلف و در نتیجه پی بردن به ضعف ها و اختلاف های موجود و سیاست گذاری برای رفع آنها از اهمیت بسیاری برای شناخت مناطق مختلف از لحاظ توسعه یافتگی برخوردار است. در همین راستا، رتبه بندی صنعتی یکی از راه های بررسی روند تغییرات در توسعه صنعتی استان های کشور است که سال هاست از طرف سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و وزارت صنایع و معادن انجام گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل میزان توسعه یافتگی صنعتی در سطح شهرستان های استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس و ساو است. برای انجام پژوهش از داده های سالنامه آماری سال ۱۳۹۲ استفاده گردیده است. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اکسل انجام شده است. نتایج پژوهش با استفاده از تکنیک تاپسیسگویای آن است که شهرستان شهرکرد با امتیاز ۱، به عنوان توسعه یافته ترین ناحیه از لحاظ شاخص های صنعتی در سطح شهرستان ها و شهرستان بن با امتیاز ۰۰/۰، به عنوان محروم ترین شهرستان استان چهارمحال و بختیاری هستند. نتایج با استفاده از تکنیک ساو نیز نشان دهنده توسعه یافتگی شهرکرد با امتیاز ۶۹۷/۰ و محرومیت شهرستان بن با امتیاز ۰۰/۰ است. در این میان، شهرکرد دارای بهترین وضع از نظر شاخص های صنعتی در سطح استان چهارمحال و بختیاری و شهرستان بن دارای بدترین شرایط توسعه صنعتی است که این امر نیازمند بازنگری در امر برنامه های توسعه و آمایش استان در آینده است.

Keywords:

ارزیابی , توسعه صنعتی , تکنیک تاپسیس , تکنیک ساو , استان چهارمحال و بختیاری