سنجش توسعه یافتگی کشاورزی شهرستان‎های استان کرمانشاه

پژوهش پیش رو با هدف تمهید زمینه‎ی برنامه ریزی، به شناسایی سطح توسعه یافتگی کشاورزی شهرستان‎های استان کرمانشاه پرداخته است. در این راستا از ۵۲ شاخص توسعه‎ی کشاورزی در زیربخش‎های گوناگون بهره گیری شده است. پس از رفع اختلاف مقیاس و وزن دهی به هر شاخص با استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی، شاخص ترکیبی نهایی به‎دست آمد. نتایج گویای آن است که بیشترین ضریب اختلاف بین شهرستان‎های استان در زمینه‎ی شاخص‎های ترکیبی نهادی، نیروی انسانی و زیرساختی وجود دارد. از نظر سطح توسعه‎ی کشاورزی شهرستان‎های کرمانشاه و اسلام آباد غرب در رتبه‎های اول و دوم و شهرستان‎های پاوه و ثلاث باباجانی در مرتبه‎ی یازدهم و دوازدهم قرار گرفتند. همچنین وجود رابطه‎ی مثبت و معنادار بین توسعه‎ی زیرساختی و نهادی کشاورزی با توسعه در سایر زیربخش‎های کشاورزی به تایید رسیده است. بنابراین توجه به توزیع متوازن توسعه در بخش کشاورزی استان با تاکید بر توسعه‎ی زیرساختی، نهادی و نیروی انسانی پیشنهاد شده است.

Keywords:

برنامه ریزی منطقه ای , نابرابری ناحیه ای , سنجش توسعه یافتگی , توسعه‎ی کشاورزی