آسیب های اجتماعی ناشی از کاهش مشارکت مردم در انتخابات

انتخابات در ایران مهمترین ابزار مردم سالاری دینی و راهکار گردش نخبگان به شمار می آید. با توجه به آنچه که در قانون اساس پیش بینی شد مهم ترین نقطه ای که مردم می توانند در ادار امور کشور نقش داشته باشند، انتخابات است. جایگاه و کارکرد انتخابات در یک نظام دموکراتیک البته مصون از خطر نیست و رسوب قدرت و دست به دست شدن آن میان نخبگان کهنه کار به تدریج دانشی را پدید آورد است که راه های تاثیرگذاری بر آرای مردم اعم از راه های متعارف و غیرمتعارف را شناسایی و مورد استفاد قرار می دهد. از این رو در این مقاله به بررسی آسیب های اجتماعی ناشی از کاهش مشارکت مردم در انتخابات می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که آنچه خطر برای کشور محسوب می شود، یکدست سازی انتخابات و کاهش مشارکت مردم در آن است. مشارکت سیاسی از مولفه های با اهمیتی است که نتایج مطلوبی بر کارایی اجتماعی دارد؛ بنابراین آسیب های ناشی از عدم مشارکت سیاسی با وجود اقشار اجتماعی مختلف نمود بیشتری دارد. پیامدهای ناشی از کاهش مشارکت مردم متوجه نظام حاکم و مردم بود و عبارتند از تضعیف حکومت، کاهش مقبولیت و مشروعیت نظام، افزایش فشار بیگانگان و جوامع بین المللی، ایجاد نا امنی و افزایش اعتراضات مردمی.

Keywords:

مشارکت مردم , انتخابات , آسیب های اجتماعی , رای گیری , عدم مشارکت