ارزیابی میزان رسوب زایی ناشی از فرسایش درطرح های عمرانی با استفاده از مدل تجربی پسیاک

رسوب حاصل از فرسایش سازندهای زمین شناسی حوزه های آبریز در واقع منبع اصلی تامین و تغذیه رسوبی رودخانه ها، مخازن و حوزه های تجمع رسوبی است. بطور طبیعی، معمولا تعادلی بین تغذیه رسوبی رودخانه از طریق زیر حوزه ها و خصوصیات هندسی و ریخت شناسی رودخانه ها برقرار می باشد. چنانچه به دلایل طبیعی و یا دخالت های انسانی، تغذیه رسوبی رودخانه و مخازن، دستخوش تغییر شود، رودخانه و مخزن نسبت به این تغییر، واکنش نشان داده و متناسب با افزایش یا کاهش رسوب ورودی به مخزن، شکل، ریختار و پلان و پروفیل آن دچار تغییر خواهد شد..از این رو در مطالعات پایه پروژه های عمرانی، ساماندهی رودخانه و مطالعات سد سازی و بخصوص برآورد میزان احجام رسوبی ورودی به مخازن سدها ،آگاهی از میزان رسوب ناشی از فرسایش پذیری و رسوب زایی حوزه های آبریز بالادست و جوانب پروژه ها و ارزیابی مقدار بار رسوبی ایجاد شده به منظور اخذ تدابیر مهندسی و راهکارهای مربوطه حائز اهمیت خواهد بود. جهت تعیین میزان رسوب ناشی از فرسایش، یکی از راهکارهای مناسب استفاده از مدل یا روش پسیاک است که در این مدل ۹ عامل موثر در فرسایش مد نظر قرار داده شده است که هر کدام از این عوامل ۹ گانه، بسته به شدت و ضعف خود امتیازی را به خود اختصاص می دهد و در نهایت با در نظر گرفتن این امتیازها، میزان رسوب دهی در حوزه مد نظر مشخص خواهد شد که در این مقاله به آن پرداخته شده است.

Keywords:

رسوب زایی , فرسایش , طرح های عمرانی , پسیاک حوزه های آبریز , سازندهای زمین شناسی