تاثیر حکمروایی شهری و ذینفعان درمشارکت و بهبود مدیریت شهری شهر تهران

خلاصه جایگاه و نقش گروههای مختلف مردم و سایر کنشگران شهری، در اداره شهرها به چه میزان و در چه حدی است؟ بر اساس این سه پرسش یا سه جنبه، می توان طیف مدیریت شهری را ترسیم کرد. بدینسان در یک قطب طیف یاد شده، الگوی آمرانه، انتصابی و سراسری و در قطب دیگر، الگوی اداره مردمی خردمندانه شهر یا حکمروایی خوب شهری قرار دارد. بر پایه این سه طیف، سه الگوی مدیریت شهری شکل گرفته است که اولی را مدیریت بخشی، انتصابی و آمرانه امور شهر؛ دومی را مدیریت یکپارچه انتخابی (مستقیم یا غیرمستقیم توسط منتخبان مردم از جمله شوراها) با استقلال قابل توجه؛ و بالاخره، سومین حالت، الگوی بینابینی است. موفقیت هر برنامه شهری در گرو مشارکت و همکاری تمامی گروه های ذینفع و ذینفوذ در فرایند تهیه و اجرا می باشد. علی الخصوص برنامه های با ماهیت راهبردی ، توامان بر تهیه و اجرای سند تاکید داشته و تدوین آنها بر پایه چشم اندازسازی مشارکتی و اصلاح نظام مدیریت و حکمروایی شهری صورت می گیرد که این اصول جز با مشارکت گروههای ذینفع و ذینفوذ در اداره امور شهر میسر نخواهد شد. هدف از تعیین گروههای ذینفع و ذینفوذ، استفاده از پتانسیل ها، ظرفیت ها، منابع و سرمایه انسانی و اجتماعی شان برای مشارکت در برنامه های توسعه شهری می باشد.

Keywords:

کلمات کلیدی: حکمروایی شهری , ذینفعان , مدیریت شهری , شهر تهران.