نقش برنامه ریزی در فرهنگ مشارکت و تاثیر آن بر مدیریت شهری در شهر تهران

خلاصه از آنجایی که شهروندان سرمایه های اجتماعی شهر به حساب می آیند نگاه همه جانبه به نیاز و خواسته های شهروندان و پاسخگویی به نیازهای آنان می تواند زندگی شهرنشینی را در تمامی ابعاد ارتقا دهد. اینکه چرا مدیریت شهری و شهرداری به مسائل اجتماعی و فرهنگی باید ورود کند و وظایف دستگاه های متولی مسائل فرهنگی و اجتماعی چیست، سوالی است که پاسخ به آن نیازمند شناخت ابعاد زندگی شهرنشینی، تحقق امنیت و آرامش و آسایش شهروندان است که در این زمینه توجه ویژه به نشاط و شادابی زندگی شهرنشینی می تواند از دردسر های ناشی از زندگی ماشینی و تراکم جمعیت بکاهد. به واقع نمی توان به بحث توسعه، رشد و پیشرفت شهری اشاره کرد و مسائل فرهنگی و اجتماعی را نادیده گرفت. ناگزیر باید رویکردی به نیازهای سرمایه اجتماعی صورت بگیرد. همچنین در گذار جامعه سنتی به مدرنیته توجه به نیازهای اجتماعی و فرهنگی لازم و ضروری است تا آنجایی که اگر به اینگونه مسائل در متن جامعه بی توجهی صورت بگیرد نباید انتظار داشت که جامعه شهری به کارکردهای خود دست یابد چرا که تحولات اخیر در رشد و توسعه شهرنشینی و به تبع آن رشد و توسعه کالبدی شهرها مسائلی را به وجود می آورد که باید با نگاه فرهنگی و اجتماعی به حل آنها پرداخت. در حال حاضر در مدیریت شهری پایتخت شهرداری و شورای شهر درصدد هستند تا به مسائل فرهنگی و اجتماعی بیشتر اهتمام ورزند اما در این برنامه ریزی شهری اگر وظایف دستگاه های متولی و مسائل نادیده گرفته شود عملا فعالیت فرهنگی و اجتماعی شهری جواب نخواهد داد و نه تنها سبب پیشرفت و ارتقای مسائل فرهنگی و اجتماعی نخواهد شد بلکه به موازی کاری و حتی در مواردی سبب چندگانگی در پرداختن به موضوعات خواهد شد. اگر در مهندسی و برنامه ریزی فرهنگی و اجتماعی، مدیریت شهری شامل شورا و شهرداری در کنار سایر دستگاه های شهری متولی اینگونه مسائل قرار گیرند می توان امیدوار بود که علاوه بر ارتقای سطح فرهنگی و اجتماعی شهروندان، آسیب های اجتماعی نیز کاهش یابد و کنترل شود؛ هدفی که تاکنون هیچ یک از سازمان ها و دستگاه های متولی مسائل فرهنگی و اجتماعی نتوانسته اند به آن دست یابند.

Keywords:

کلمات کلیدی: فرهنگ , مدیریت شهری , شهر تهران , برنامه ریزی , مشارکت.