دیباچه ای بر پیشینه مطالعات منابع برف در ایران و جهان (ماخذشناسی برف)

مطالعات مدون مربوط به آب و هوا با اختراع رطوبت سنج و بادسنج توسط داوینچی در سال ۱۵۰۰ میلادی شروع گردید و با اختراع دماسنج در ۱۵۹۳ میلادی توسط گالیله، شکل کامل ­تری به خود گرفت. ریزش باران در ایتالیا در ۱۶۳۹ میلادی توسط باران سنج کاستلی اندازه­ گیری شد. در سال ۱۶۵۳ فردینالد یک شبکه از ایستگاه های دیدبانی را ایجاد کرد. طولانی­ ترین مشاهدات اقلیمی در پاریس از ۱۶۶۴ آغاز شد (لینکر، ۱۹۹۲). دیدبانی­ های مربوط به آب و هوا، بالندگی خود را همزمان با پیشرفت تکنولوژی ادامه داد. امروزه شبکه ­های جهانی هواشناسی سرتاسر کره زمین را در تار و پود خود گرفته است و عناصر هواشناسی هر شبانه روز چندین نوبت دیدبانی شده و به سازمانهای هواشناسی کشوری و جهانی مخابره می­ شوند و مورد تجزیه و تحلیل قرار می ­گیرند و آمارها و نقشه ­های مربوطه هر ساله منتشر می­ گردند. در مورد ریزش های منجمد بالاخص برف در کشور ما عنایت کمتری شده است و کارهای جامع و فراگیر برروی این پدیده اقلیمی کمتر صورت گرفته است. صعویت کار و مطالعه در مناطق کوهستانی که گستره اصلی ریزش های منجمد است. امکان پژوهش در این زمینه را محدود ساخته است. برف یکی از عوامل مهم محیط زیست بوده و به عنوان فرمی از بارش، مخزن طبیعی مناسبی جهت ذخیره­ سازی آب برای مدتی طولانی است(سوروک، ۱۹۹۳). عکس­ العمل کند هیدرولوژیکی، تولید بهمن ایجاد میکروکلیمای ویژه، انعکاس شدید انرژی خورشید و عوامل متعدد دیگر، برف را در شمار یکی از مهمترین و جالب­ ترین پدیده­ های اقلیمی قرار داده است.