بررسیتغییرات خط آب شور در آبخوان های ساحلی ( مطالعه موردی آبخوان بابل-آمل)

نابود شدن منابع آبهای زیرزمینی در نقاط ساحلی به علتپیشروی آب شور در آبخوان های این نواحی در حال حاضر یکی از مسائل مهم در تامین نیازهای آبی در این مناطق می باشد. در نواحی ساحلی آب شور به صورت یکگوه از زیر وارد آبخوان می گردد. با توجه به تفاوت چگالی موجود بین آب شور و آب شیرین یکناحیه انتقالی بین دو سیال شکل می گیرد. میزان پیشروی آب شور و وسعتناحیه انتقالی به عوامل مختلفی بستگی دارد که عبارتند از: تغییرات سطح آب دریا، خصوصیات آبخوان، رژیم هیدرولوژیکی بالادست، برداشت از آبخوان، جزر و مد و نوسانات فصلی آب دریا. هدف از این تحقیق محاسبه عمق سطح مشترک آب شور و شیرین برای آبخوان ساحلی بابل – آمل به کمک روابط تحلیلی و بررسی امکان توسعه بهره برداری از آب های زیرزمینی این محدوده می باشد. جهت وارد کردن پارامترهای مورد نیاز روابط تحلیلی از اطلاعات تحقیقات پیشین در این محدوده استفاده شده است. با توجه به اطلاعات موجود، توسعه بهره برداری از این منطقه برای فاصله های بیشاز 2000 متر از دریا وجود ندارد. همچنین هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی در آبخوان بابل- آمل با استفاده از داده های موجوددر سازمان آب منطقه ای استان مازندران بررسی شده است. نتایج بیان کننده پیشروی آب شور در منطقه تحتمطالعه می باشد.

Keywords:

پیشروی آب شور , آب های زیرزمینی , هدایت الکتریکی , مدیریت آبخوان ساحلی , روابط تحلیلی ویریچ