بررسی تاثیر تنش خشکی بر بقای نماتودهای مولد زخم ریشه غلات (Pratylenchus neglectus و P. thornei) در آزمایشگاه، گلخانه و شرایط طبیعی

گونه های Pratylenchus neglectus و P. thornei نماتودهای رایج مولد زخم ریشه در مزارع گندم آبی و ذرت منطقه مرودشت (فارس) هستند. غیرفعال شدن این نماتودها در شرایط وقوع تنش خشکی و فعالیت مجدد در شرایط مساعد، یک راه کار بسیار مهم برای بقای آنها محسوب میشود. در این تحقیق، تاثیر تنش خشکی بر بقاء نماتودهای مولد زخم ریشه در شرایط آزمایشگاه، گلخانه، میکروپلات و مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه در آزمایشگاه نشان داد زمانی که خاک خشک دارای نماتدهای غیرفعال، مرطوب شود و به مدت ۷۲ ساعت در دمای °C۲۵ باقی بماند، بیشترین درصد نماتودها فعال میشوند. در گلخانه بعد از چهار ماه، ۳/۸۶% نماتودهای گونه P. neglectus در لایه چهار سانتی متری خاک هواخشک زنده ماندند. در شرایط میکروپلات طی مدت هشت ماه، جمعیت دو گونه درون خاک بدون دریافت بارندگی تغییرات زیادی نداشته ولی در حالت دریافت بارندگی به شدت کاهش نشان داد. در شرایط مزرعه، تمام مراحل زندگی نماتد توانستند به حالت غیرفعال درآیند. این حالت از نظر حفظ جمعیت و بقای نماتودهای مولد زخم ریشه طی فرآیندهای تابستان گذرانی و زمستان گذرانی در منطقه مرودشت دارای اهمیت است.

Keywords:

بقا , انگل گیاهی , تنش خشکی , Anhydrobiosis , Pratylenchidae