بررسی زمان کاربرد سولفات مس، استرپتومایسین و جیبرلیک اسید بر درصد بی بذری و ویژگی های کمی وکیفی میوه ی انگور(Vitis vinifera L.) رقم «سیاه شیراز»

چکیده این پژوهش در یک باغ تجاری واقع در شهرستان شیراز منطقه ی قصر الدشت به منظور بررسی اثر سولفات مس و استرپتومایسین بر بی بذر کردن حبه های انگور رقم سیاه شیراز در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۴ تیمار و ۳ تکرار انجام گردید. بدین منظور سولفات مس (CuSO۴.۵H۲O) ۲۵ میلی گرم در لیتر و استرپتومایسین ۲۰۰ میلی گرم در لیتر ۴،۲ و ۶ روز قبل از تمام گل به منظور بی بذر کردن حبه ها و جیبرلیک اسید (۳AG (۵۰ میلی گرم در لیتر، ۱۰ روز بعد از تمام گل برای بزرگ کردن حبه های بی بذر شده به روش غوطه وری خوشه، در انگور «سیاه شیراز» به کار برده شدند. نتایج نشان داد که سولفات مس و استرپتومایسین در مقایسه با شاهد باعث بی بذر شدن حبه ها شدند. تیمار های استرپتومایسین و استرپتومایسین ۴ روز+ جیبرلیک اسید و سولفات مس ۶ روز قبل از تمام گل+ جیبرلیک اسید بالاترین درصد بی بذری (حدود ۸۴ درصد) را ایجاد کردند. سولفات مس و استرپتومایسین باعث کاهش تعداد بذر در حبه، وزن خوشه، وزن حبه، طول حبه و قطر حبه نسبت به شاهد شدند. کاربرد جیبرلیک اسید باعث بزرگ شدن حبه های بی بذر، افزایش ویتامین C و اسید کل شد ولی اختلاف معنی داری نسبت به شاهد نداشت. واژه های کلیدی: انگور، استرپتومایسین، جیبرلیک اسید، بی بذری، سولفات مس