تعیین ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم گیاه آستاراگالوس پودولوبوس (Astragalus podolobus) در مراحل مختلف فنولوژیکی و مقایسه آن با چند گیاه شورزیست در شرایط آزمایشگاهی

مطالعه­ای به­منظور تعیین ارزش تغذیه­ای گیاه آستاراگالوس پودولوبوس و مقایسه آن با چند گونه گیاه شورپسند آتریپلکس کانسنس (Atriplex canescens)، سالسولاریجیدا (Salsola rigida)، لیسیوم (Lycium barbarum)، و درمنه دشتی (Lycium barbarum) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. گونه­های مورد مطالعه در سه مرحله رشد فنولوژیکی (رویشی، گل­دهی و بذردهی) از منطقه داشلی برون گنبد کاووس جمع­آوری شدند. نتایج نشان داد که در بین گونه­های مختلف، از نظر ترکیب شیمیایی اختلاف وجود دارد (۰۵/۰>P). مقدار ماده آلی در دامنه ۷۷/۶۳ تا ۳۳/۸۹ درصد بود که بالاترین و پایین­ترین مقدار آن به ترتیب در درمنه دشتی در مرحله گل­دهی (۳۳/۸۹ درصد) و گونه سالسولا در مرحله بذردهی (۵۰/۶۶ درصد) مشاهده شد. بین گونه­های مختلف از نظر پتانسیل و نرخ تولید گاز اختلاف وجود داشت (۰۵/۰>P)؛ بالاترین مقدار پتانسیل تولید گاز در مرحله رشد رویشی مربوط به گونه درمنه دشتی و در مراحل گل­دهی و بذردهی مربوط به گونه آتریپلکس بود. گونه سالسولا پایین­ترین مقدار قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را داشت. بین گونه­های مختلف از نظر قابلیت هضم ماده خشک در مرحله رشد رویشی اختلاف وجود داشت (۰۱/۰>P). بالاترین و پایین­ترین قابلیت هضم ماده خشک به­ترتیب مربوط به گونه درمنه دشتی (۶۶/۵۸ درصد) و آتریپلکس (۵۰ درصد) بود. بالاترین مقدار عامل تفکیک در مرحله رشد رویشی مربوط به گونه سالسولا (۳۷/۷ میلی­گرم بر میلی­لیتر) و پایین­ترین مقدار در مرحله بذردهی مربوط به گونه لیسیوم (۴۲/۳ میلی­گرم بر میلی­لیتر) بود. به طور کلی نتایج نشان داد که گونه­های آستاراگالوس پودولوبوس و درمنه دشتی در مقایسه با سایر گونه­ها، از قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم ماده آلی و تولید پروتئین میکروبی بالاتری برخوردار بودند.

تعیین ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم گیاه آستاراگالوس پودولوبوس (Astragalus podolobus) در مراحل مختلف فنولوژیکی و مقایسه آن با چند گیاه شورزیست در شرایط آزمایشگاهی Keywords:

ارزش تغذیه ای , آستاراگالوس پودولوبوس , گیاهان شورزیست , تولید گاز