ارائه مدل ساختاری شناسایی مسائل عمومی در ایران

هدف: مسائل عمومی پدیده­هایی وسیع و گسترده هستند که ضعف در شناسایی آنها موجب ناکارآمدی خط­مشی­های دولتی می­شود. استفاده از یک مدل ساختاری و جامع برای شناسایی مسائل عمومی، این فرصت را برای خط­مشی­گذاران کشور فراهم می­کند تا به تعیین و اجرای کامل اولویت­ها و راهبردها پرداخته شود. این پژوهش مدل ساختاری شناسایی مسائل عمومی در ایران را ارائه می­نماید.روش­شناسی: برای جمع­آوری داده­ها، ۱۶ مصاحبه عمیق با صاحب­نظران انجام شده و تحلیل آنها با کدگذاری طی سه مرحله شبکه مضامین پایه، سازمان­دهنده و فراگیر انجام شده است. سپس مدل طراحی شده با مدل­سازی معادلات ساختاری آزمایش شد.یافته­های پژوهش: تحلیل داده­ها در نهایت به احصای ۶۶ مضمون پایه، ۲۳ مضمون سازمان­دهنده، ۶ مضمون فراگیر و شکل­گیری مدل ساختاری انجامید.محدودیت­ها و پیامدها: بوروکراسی­های زائد و پیچیده و وجود برخی محدودیت­های حفاظتی و مطالعاتی از مهمترین محدودیت­های این پژوهش بود که چنین محدودیت­هایی باعث کاهش میزان داده­ها برای تحلیل می­شود. انجام پژوهش­های آینده بدون محدودیت­های ذکرشده در جمع­آوری داده­ها می­تواند سطح اطمینان و اعتماد به نتایج را فزونی بخشد.پیامدهای عملی: نتایج نشان می­دهد که بازیگران دولتی شامل دولت (قوه مجریه)، مجلس شورای اسلامی (قوه مقننه) و افراد و نهادهای قانون اساسی، بازیگران غیردولتی شامل گروه­های ذینفع و گروه­های ذی­نفوذ، و همچنین حساسیت موضوع، قلمرو موضوع، مقطع زمانی وقوع رویداد و هزینه ایجاد شده از طریق رویداد بر فرایند شناسایی مسائل عمومی در ایران تاثیرگذارند.ابتکار یا ارزش مقا له: مقاله، یک مدل ساختاری جامع و مبتنی بر عمل ارائه نموده و به تحقیقات شناسایی مسائل عمومی و خط­مشی­گذاری عمومی می­افزاید.

Keywords:

خط­ مشی ­گذاری , شناسایی مسئله , مسئله عمومی , مدل ساختاری