نقش استراتژی های مدیریت دانش بر یادگیری سازمانی ، نو آوری سازمانی و تسهیم دانش در سازمان

استراتژی های مدیریت دانش جزء مباحث روز علمی در حوزه مدیریت می باشد و بر اساس گزارشات ارایه شده از سوی سازمان های مختلف می توان مشاهده کرد که این موضوع به عنوان یک چالش اساسی برای سازمان های جهانی مطرح می باشد . سازمان های عصر دانش در تلاشند که راهی برای همراستایی استراتژی های سطح کلان سازمان خود و استراتژی های مدیریت دانش ایجاد کنند . آن ها بر این باورند که بدون این همراستایی قادر نخواهند بود که سیستم جامع دانش سازمان را ، به طور اثر بخش و کارآمد ، در خدمت اهداف استراتژیک سازمانشان  قرار دهند .. عملکرد شغلی کارکنان به دلیل نقش برجسته آن در دستیابی به اهداف سازمان مورد توجه مدیران میباشد سازمان یادگیرنده مفهوم نسبتا جدیدی است که توجه زیادی را به خود جلب کرده است. سازمانها یادگیری را ابزاری می دانند که به کمک آن عملکرد را بالا برند و خود را بهتر با تغییرات محیطی وفق دهند. اما برای آنکه سازمانها به بقای خود ادامه دهند، سرعت یادگیریشان باید بیشتر از درجه تغییرات محیطی باشد و این امر اهمیت یادگیری سازمانی را بیشتر نمایان می سازد. امروزه نوآوری، از مهم ترین عوامل رشد اقتصادی به شمار می رود. نوآوری زمانی رخ می دهد که ایده به صورت محصول، فر آیند یا خدمتی توسعه یابد. نوآوری یک نظام مدیریتی است که بر رسالت سازمان تاکید دارد، به دنبال فرصت های استثنایی است و تعیین می کند که آیا مسیر راهبردی سازمان مناسب است یا خیر. نوآوری معیارهای موفقیت را معلوم می کند و نیز به دنبال فرصت های جدید است. در این مقاله به بررسی تاثیر استراتژی های مدیریت دانش بر یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی و تسهیم دانش در سازمان خواهیم پرداخت

Keywords:

نوآوری سازمانی , مدیریت دانش , تسهیم دانش , یادگیری سازمانی