بررسی «هدایت» در آیه ۲۱ سوره ابراهیم در میراث تفسیری از ره گذر سیاق و تقابل

میراث تفسیری متقدمان، دربردارنده آراء ماندگاری است که تاثیر بسیاری بر مفسران در سدههای بعدی داشته؛ به گونهای که گویا با آراء تفسیری قدما، گفتمان غالبی پدیدار گشته و خوانشهای تفسیری بعدی، متاثر از گفتمان تفسیری متقدمان شکل گرفته است. حال آن که دست یابی به فهم و خوانش بهتر آیات الهی، در گرو بررسی، تحلیل و نقد آراء تفسیری و بهره گیری از اصول و قواعد تفسیری است. این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی، به بازخوانی واژه «هدایت» در آیه ۲۱ سوره ابراهیم در میراث تفسیری پرداخته تا پس از بررسی و نقد آراء تفسیری پیش ­رو، از ره گذر «سیاق»، «قرینه مقابله»، «اصل تناسب جواب با سوال»، «تنزل و علو معنایی» و پرهیز از راه یابی تکلف به ساحت کلام الهی» به صورت نوآورانه، دیدگاه تفسیری جدیدی درباره معنای «هدایت» در این آیه شریفه به دست دهد. پاسخ گویی به مهم ترین اشکالات و ابهامات فراروی دیدگاه برگزیده از دیگر مباحث این نوشتار است.

Keywords:

سیاق , قرینه مقابله , تناسب سوال و جواب , شفاعت , هدایت به امر.