اثربخشی گروه درمانی خودمدیریتی به روش شناختی- رفتاری بر کاهش اضطراب مرتبط با بیماری و کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به HIV/AIDS

مقدمه:ویروس HIV از شایعترین بیماریهای عفونی در دنیای امروز است. این بیماری باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی در بیماران می گردد که درمیان آنها اضطراب و افسردگی از شیوع بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی خودمدیریتی به روش شناختی- رفتاری بر کاهش اضطراب مرتبط با بیماری و کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به HIV/AIDS انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران زن مبتلا به HIV/AIDS ساکن استان خوزستان درسال۱۳۹۸ بود و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به فرمول تعیین حجم نمونه ۱۳۰نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس، به طور تصادفی به دو گروه۶۵ نفری (گروه های آزمایش و کنترل) تقسیم شدند.ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نشانگان اضطراب مرتبط با درد (PASS- ۲۰)، و کیفیت زندگی (WHOQL -۲۶) بود. داده ها ی پژوهش نیز با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با کمک نرم افزار آماری SPSS ورژن۲۱ تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که اثربخشی گروه درمانی خودمدیریتی به روش شناختی- رفتاری تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل در کاهش اضطراب مرتبط بادرد وجود دارد.(P>۰/۰۵ ) همچنین، در نمرات کیفیت زندگی تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده گردید (P>۰/۰۵).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد که خودمدیریتی و درمان مدیریت استرس موجب کاهش اضطراب درد و نیزبهبود کیفیت زندگی در افراد تحت درمان شده است. استفاده از این روش درمانی برای مبتلایان به HIV/AIDS در جامعه بیماران ایرانی پیشنهاد می شود.

Keywords:

خودمدیریتی , شناختی- رفتاری , اضطراب , کیفیت زندگی , HIV/AIDS