بررسی تاثیر مصرف انواع انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر رفاه اقتصادی در ایران

نقش انرژی در جهت رفاه و توسعه اقتصادی کشورها اهمیت موضوع انرژی را بیش از پیش نمایان می سازد. تاکنون مطالعه اساسی در خصوص اثرات انرژی بر رفاه اقتصادی در کشور ایران انجام نشده است. لذا در این پژوهش اثر مصرف انواع انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر رفاه اقتصادی در ایران طی دوره ۱۳۹۷-۱۳۶۰ بررسی شده است. برای تحلیل موضوع از مدل خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL) و روش هم انباشتگی برای تعیین وجود رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین متغیرها استفاده شده است. نتایج برآورد مدل تحقیق نشان داد که سرعت تعدیل مدل تصحیح خطا در جهت تعادل بلندمدت حدود ۶۱ درصد است. رابطه رفاه اقتصادی با متغیرهای سرانه تولید ناخالص داخلی، نیروی کار، شاخص جینی و انواع منابع انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر (خورشید، باد، آب، زمین گرمایی، نفت، گاز و بنزین) چه در کوتاه مدت و چه بلندمدت، مستقیم است. به طوری که میزان افزایش یک درصدی در متغیرهای برونزای تحقیق به ترتیب منجر به افزایش ۸۵/۰، ۶۶/۰، ۴۵/۰، ۶۱/۰، ۵۶/۰، ۳۶/۰، ۳۱/۰، ۷۲/۰، ۷۶/۰ و ۳۴/۰ درصدی در رفاه جامعه خواهد شد. باوجود وفور نسبی انرژی های تجدیدناپذیر (نفت و گاز) در ایران و عدم استفاده بهینه از آنها، مثبت شدن اثر انرژی های تجدیدپذیر بر رفاه اقتصادی حاکی از آن است که استفاده از این نوع انرژی ها در کنار انرژی های تجدیدناپذیر منجر به افزایش رفاه اقتصادی جامعه خواهد شد.

Keywords:

انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر , رفاه اقتصادی , مدل خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL)