ارزیابی عدم قطعیت دز دریافتی ناشی از جابجایی چشمه ها در براکی تراپی پروستات با روش مونت کارلو

براکی تراپی، نوعی درمان سرطان پروستات است که منبع پرتو در بافت سرطانی و یا در نزدیکی آن کاشته می ­شود. هدف این مقاله، محاسبه عدم قطعیت دز دریافتی بافت پروستات، ناشی از جابجایی چشمه­ ها و تورم در غده پس از کاشت دانه­ های پرتوزا است. از  کد MCNPX ۲.۶ و پروتکل TG-۴۳U۱ برای شبیه سازی چشمه براکی ­تراپی ید-۱۲۵ مدل ۶۷۱۱Amersham  (با فعالیت mCi ۰/۵) و فانتوم ORNL استفاده شد. طرح درمانی شامل ۷۶ چشمه، حاوی ماده پرتوزای ید-۱۲۵ است که به دو شکل دانه­ ای و نقطه ­ای در سه حجم اولیه ۳۰/۰۲ ، ۳۸/۰۱ و cm۳ ۵۲/۰۱ و سه گام زمانی مختلف در پروستات کاشته ­شده­ اند. سه گام زمانی شامل لحظه ­ی پس از کاشت، روز صفرم و روز سی­ ام پس از کاشت است. در گام نخست دز معادل پرتو در سه حجم مختلف برای دو توزیع دانه­ ای و نقطه ­ای در بافت سالم و سرطانی محاسبه شد. در گام دوم، مکان چشمه­ ها از موقعیت پیش ­فرض منحرف و منجر به تغییر در نحوه توزیع دز می­ گردد. با جابجایی در سه جهت چپ-راست (mm ۱/۸)، درون ­سو-برون ­سو (mm ۲/۱) و بالا-پایین ( mm۳/۴)، دز معادل پرتو محاسبه شد. حداکثر عدم قطعیت دز پروستات تحت درمان با چشمه­ های دانه ­ای، به حجم  cm۳۵۲/۰۱ و مقدار ۲۰ %+  مشاهده شد. در گام سوم، علاوه بر تغییر مکان چشمه­ ها، تورم ۱۲ % نسبت به حجم آغازین آن، مشاهده که منجر به دریافت دزی کمتر نسبت به مرحله قبل شد. در این طرح درمانی، اثر جابجایی چشمه­ ها و تورم به میزان ۱۲ %  بررسی شد. عدم قطعیت در جابجایی چشمه­ ها در روز صفرم پس از کاشت، حدود ۲۰% ± محاسبه شد. همچنین تاثیر دو عامل ذکر شده پس از سی روز از کاشت در پروستاتی با حجم cm۳ ۵۸/۲۵ با چشمه­ های نقطه ­ای، کاهش ۲۱/۰۴ %  در مقادیر دز بافت سالم و سرطانی را نسبت به لحظه­ ی پس از کاشت نشان داد. حداکثر خطای کد ۰/۰۳ % است.

Keywords:

Prostate Cancer , Brachytherapy , MCNPX Code , Iodine-۱۲۵ Source , Source Relocating , Inflation , Absorbed Dose , Uncertainty. , سرطان پروستات , براکی تراپی , کد MCNPX , چشمه ید-۱۲۵ , جابجایی چشمه , تورم , دز دریافتی , عدم قطعیت