بررسی تاثیر سرعت، عمق و نوع خاک ورز بر ناهمواری سطح خاک و میزان زیر خاک شدن بقایای گیاهی در اراضی دیم

ناهمواری و وجود بقایای گیاهی در سطح خاک به خصوص در اراضی دیم، می تواند موجب کند شدن روند فرسایش شود. هدف از این تحقیق، انتخاب مناسب ترین روش خاک ورزی است که بیشترین شاخص ناهمواری و کمترین میزان دفن بقایای گیاهی را داشته باشد. آزمایش ها با آزمون فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه عامل نوع دستگاه خاک ورز (چهار سطح گاوآهن برگردان دار، برگردان دار+ دیسک، گاوآهن بشقابی و خاک ورز قلمی)، سرعت شخم زنی (سه سطح ۳، ۵ و ۷ کیلومتر بر ساعت) و عمق شخم (دو سطح ۲۰-۱۵ و ۳۰-۲۵ سانتی متر) اجرا شد. ناهمواری سطح خاک، به کمک دستگاه پین متر اندازه گیری شد. برای تعیین درصد زیر خاک شدن بقایای گیاهی، از روش پردازش تصویر استفاده شد. نتایج نشان داد تاثیر تمام متغیرهای اصلی بر شاخص ناهمواری سطح خاک معنی دار است و بیشترین و کمترین شاخص ناهمواری به ترتیب مربوط به گاوآهن برگردان دار (۸/۱۲ سانتی­متر) و ترکیب برگردان دار+دیسک (۶/۳ سانتی­متر) بود. همچنین گاوآهن قلمی و شخم ترکیب برگردان دار+دیسک به ترتیب کمترین و بیشترین میزان زیر خاک شدن بقایای گیاهی را با مقادیر ۳/۲۹ و ۹/۹۲ درصد نشان دادند. با توجه به نتایج می توان خاک ورز قلمی را به عنوان مناسب ترین روش خاک ورزی از نظر حفاظت از خاک در مقابل فرسایش بادی و آبی انتخاب کرد.

Keywords:

خاک ورزی , حفاظت از خاک , فرسایش بادی , فرسایش آبی , پردازش تصویر , پین متر