بررسی گرایش مشارکت اجتماعی در بهبود کیفیت خدمات مدیریت شهری در شهرداری همدان

موضوع این پژوهش بررسی گرایش مشارکت اجتماعی در بهبود کیفیت خدمات مدیریت شهری (مطالعه موردی شهرداری همدان) می باشد. در این تحقیق با استفاده از مدل هفت بعدی مشارکت اجتماعی که ابعاد مشارکت اجتماعی را درشش محور اصلی شامل اعتماد اجتماعی ، احساس تعلق ،احساس بی قدرتی ، امکان و زمینه مشارکت ، ارزیابی پیامدهای مشارکت و تصور از قضاوت دیگران در نظر گرفته شده است و به فرضیه سازی و بحث و بررسی در رابطه با دو متغیر مشارکت اجتماعی و بهبود کیفیت خدمات پرداخته شده است و در ادامه از روش توصیفی پیمایشی جهت انجام تحقیق و آزمون فرضیات استفاده شده. جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان شهرداری همدان در ستاد مرکزی و چهار منطقه به تعداد ۹۷۳ نفربوده است که از روش طبقه ای نسبی و با استفاده از جدول مورگان تعداد ۲۷۸ نفر از کارکنان به عنوان نمونه آماری در نظرگرفته شده اند.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی مانند آزمون کلموگروف - اسمیرنوف برای تعیین میزان نرمال بودن توزیع متغیر ها و ضریب همبستگی اسپیرمن برای آزمون فرضیات استفاده شده است. بررسی نتایج حاصل ازآزمون فرضیات تحقیق نشان داد که فرضیه اصلی و پنج فرضیه از فرضیات شش گانه فرعی تحقیق پذیرفته شده اند و بین مشارکت اجتماعی و بهبود کیفیت خدمات مدیریت شهری شهرداری همدان رابطه معناداری به اندازه ۰/۵۲۹ وجود داشت. همچنین از ۶ شاخص مدل مشارکت اجتماعی تحقیق، بالاترین میزان رابطه همبستگی به دست آمده با کسب بهبود کیفیت خدمات ، متعلق به شاخص اعتماد اجتماعی به میزان ۰/۵۳۲ بود.

Keywords:

مشارکت اجتماعی , بهبود کیفیت خدمات , اعتماد اجتماعی , امکان و زمینه مشارکت , ارزیابی پیامدهای مشارکت و تصور از قضاوت دیگران