بررسی رابطه حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت

هدف از این تحقیق بررسی رابطه حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه تحقیق دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهر رشت بوده است ۱۹۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی ساده بوده است. پرسشنامه رضایت از زندگی در این تحقیق براساس پرسشنامه هیوبنر (۲۰۰۱) استفاده شد. پرسشنامه خودکارآمدی براساس شرر (۱۹۸۲) بهره گرفته شد. پرسشنامه حمایت اجتماعی در این تحقیق براساس پرسشنامه واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (۱۹۸۶) لحاظ شد و هم چنین شایستگی تحصیلی براساس پرسشنامه هارتر و استراتهوف و ترفوس (۱۹۸۹) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss۲۲ و smart pls۲ انجام شد. نتایج نشان داد که از ۴ فرضیه ارائه شده در تحقیق همه فرضیه ها مورد تایید قرار گرفتد که عبارتند از: رابطه بین حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی تحت تاثیر شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت تغییر می کند. رابطه بین حمایت اجتماعی و شایستگی تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت معنادار است. رابطه بین شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت رابطه معنادار است.رابطه بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت معنادار است.

Keywords:

Social support , self-efficacy , academic competence , life satisfaction , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , شایستگی تحصیلی , رضایت از زندگی