مقایسه اثربخشی و قدرت تکثیر واکسن های نیوکاسل درحضور تیتر بالای آنتی بادی در گله های تخم گذار تجارتی

بیماری نیوکاسل یکی از بیماری های مهمی است که گونه های مختلف پرندگان را درگیر می نماید. واکسن های مختلف زنده و کشته جهت کنترل این بیماری استفاده می شود که دارای تروپیسم و حدت متفاوت می باشند. جهت بررسی اثربخشی بر روی افزایش تیتر و امکان تکثیر ویروس واکسن در حضور تیتر بالای آنتی بادی نیوکاسل، در این مطالعه پنج واکسن B۱، ویتاپست، I۲، لاسوتا، کلون لاسوتا در گله تخم گذار ۲۵ هفته (هر گروه ۵۰ عدد مرغ) و با روش آشامیدنی در پنج سالن مجزای همسن مورد مقایسه قرار گرفتند. قبل از شروع آزمایش و سه هفته بعد از واکسیناسیون خون گیری به عمل آمد. پنج روز بعد از واکسیناسیون از مرغ های علامت زده شده جهت تایید تکثیر واکسن، سواپ حلقی گرفته شد. آزمون HI و آزمون Real Time RT-PCR به ترتیب  روی نمونه های سرم و سواب ها گذاشته شد. میزان تیتر گروه ها بعد از سه هفته  با یکدیگر اختلاف معنی دار نداشت ، اما واکسن های لاسوتا و I۲  توانسته بودند سبب افزایش تیتر گردند. هم چنین در گروه لاسوتا میزان پراکندگی تیترها کاهش یافته بود. ویروس واکسن های ویتاپست و B۱ در هیچ کدام از نمونه های گرفته شده ردیابی نشدند، در واقع در این سطح آنتی بادی، قابلیت تکثیر نداشتند. نتایج نشان داد که واکسن لاسوتا یک گزینه مناسب جهت استفاده در گله هایی با آنتی بادی بالای نیوکاسل می باشد. در ادامه پیشنهاد می شود در این زمینه برروی ایمنی سلولی، مخاطی و مطالعات چالش تحقیقات تکمیلی صورت پذیرد.

Keywords:

بیماری نیوکاسل , واکسیناسیون , سرولوژی , اثربخشی