نقش برنامه ریزی در گردشگری و مدیریت شهری و توسعه شهری

امروزه مدیریت شهری تحول یافته است. شهرها برای رفاه و آسایش بیش تر شهروندان مدیریت می شوند. مدیریت شهری، نقش مهمی در موفقیت برنامه ها و طرح های توسعه شهری، به عهده دارد. این موضوع، به خصوص در ارتباط با توسعه پایدار بیش تر اهمیت می یابد. شهرها به علت دارا بودن جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی، از مقاصد گردشگری محسوب می شوند. توسعه گردشگری شهری آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی به دنبال دارد، ایجاد تعادل در این زمینه، به گونه ای که آثار مثبت بیش از آثار منفی باشد، نیازمند اتخاذ سیاست های مدیریتی قوی است. بنابراین، پایداری در گردشگری شهری، مستلزم توجه نظام مند به ابعاد فنی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تاریخی و زیست محیطی است تا استفاده از جاذبه های گردشگری، مطابق با نیاز امروز و حفظ و ماندگاری این منابع برای آیندگان باشد. بین مدیریت یک پارچه شهری و همکاری های متقابل مدیران شهری و مردم محلی با دستیابی به توسعه پایدار گردشگری شهری رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد، یعنی هر مقدار مدیریت شهری هماهنگ تر باشد و ارتباطات بیش تر بین مدیریت شهری و مردم محلی برقرار شود، به همان اندازه امکان دستیابی به توسعه پایدار گردشگری شهری بیش تر خواهد شد. در چند دهه اخیر جایگاه صنعت گردشگری در اقتصاد جهان محسوس و از آن به عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار شهری یاد می شود دراین میان گردشگری شهری دارای نیروی بالا در جذب گردشگران و به تبع آن جذب منابع مالی و فرصت های شغلی است. شهرها دارای جاذبه های گردشگری فراوان می باشند و همواره گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می نمایند. امروزه گردشگری بعنوان یکی از مهمترین شاخصه های توسعه پایدار ، فرصت بزرگی برای شهرها بشمار می رود . دستیابی به گردشگری پایدارشهری ، مستلزم ایجاد ساختارهای مناسب زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در شهر است . توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی وکیفی با حداکثر بازده یکی از مهمترین فعالیت های عمده مدیریت شهری می باشد. در این مقاله می خواهیم به روش کتابخانه ای به بررسی نقش برنامه ریزی در گردشگری و مدیریت شهری و توسعه شهری بپردازیم.

Keywords:

گردشگری , مدیریت شهری , توسعه شهری , برنامه ریزی