امکان سنجی ایجادپیاده راه شهری بارویکردنوشهرسازی (نمونه موردی:خیابان ولیعصرشهرکرد)

پیاده راه هابخش جدایی ناپذیرشهرهاهستندوبایدبه عنوان عنصری اساسی درطراحی شهری اولویت بندی شوند.برای ساماندهی این وضعیت در طول چند دهه ی گذشته،جنبش ها و دیدگاه های جدیدی در عرصه برنامه ریزی جهان مطرح شده است که یکی از این جنبش ها، جنبش نوشهرسازی است. نوشهرسازی معتقد است خیابان ها باید برای پیاده روی، ایمن و جذاب باشند و به شکلی طراحی شوند که موجبات آسایش ساکنین را فراهم کرده و آنها را برای پیاده روی تشویق کند. هدف این پژوهش سعی دربررسی امکان سنجی ایجادپیاده راه شهری بارویکردنوشهرسازی در خیابان ولیعصر شهرکرد از طریق اصول و معیارهای رویکرد نوشهرسازی را دارد. روش مورداستفاده دراین پژوهش ،توصیفی-تحلیلی وهمچنین روش های کتابخانه ای و اسنادی و روش های میدانی گردآوری شده است.همچنین روش تحلیلی مورداستفاده درپژوهش ماتریس IEFمی باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که خیابان ولیعصر قابلیت ها و پتانسیل های زیادی در راستای ایجاد پیاده راه با توجه به رویکرد نوشهرسازی دارد و از طریق افزایش ایمنی و حس امنیت، اختلاط و تنوع کاربری ها، افزایش فضاهای مکث و استراحت، افزایش کمی و کیفی مبلمان شهری، ایجاد کاربری های شبانه روزی، بهبود کیفیت پیاده راه ها و رفع موانع آن می توان به هدف تبدیل خیابان شهری به پیاده راه دست یافت.

Keywords:

پیاده راه , نوشهرسازی , خیابان شهری , خیابان ولیعصر