نقدی بر اصول معماری ایرانی از دیدگاه معماران معاصر ایران

نقد معماری گویی سایه به سایه معماران و دست اندرکاران حوزه ی معماری در حرکت است ، و جزئی جدایی ناپذیر از آن به شمار می آید. بدین رو، پیش از آن که چرایی آن را مورد سنجش قرار دهیم، ضرورت دارد چیستی آن را جستجو کنیم با پذیرش این اصل که غایت نهایی در بحث نقادی معماری راه یافتن به شیو های از اندیشیدن درباره معماری و از برای معماری است، پرسش اصلی که این پژوهش را هدایت کرده آن است که جایگاه نقد در معماری ایران چیست ؟ این نوشتار با بررسی رویکرد های نقد معماری در ایران، به این نتیجه دست خواهد یافت که نقد معماری در ایران به سبب نداشتن سابقه ی تاریخی، تا حد زیادی به ضعف فلسفی دچار بوده و وجود رویکردهای سنت گرا منجر به آن شده که نقد معماری در ایران در فضایی مابین نقد پوزیتیویستی و نقد تفسیری در رفت و آمد باشد. این پژوهش به شیوه ی مصاحبه ای با چند تن از معماران معاصر مدون شده و در وا کاوی پرسش مطرح در آن، گردآوری داده ها به طریق کتابخانه ای انجام پذیرفته و از روش تطبیقی برای تحلیل یافته های آن بهره گرفته شده است.

Keywords:

نقد , جایگاه نقد , سنت , معماران معاصر