توسعه گردشگری شهری پایدار و شاخص های آن در بافت های تاریخی

در طول تاریخ، شهرها کانون توجه فعالیت های مرتبط با گردشگری از جمله اسکان، تفریح و سایر خدمات و تسهیلات برای گردشگران بوده اند. گردشگری شهری در شهرهای کوچک و بزرگ جهان، امری متداول است و اثرات مختلفی را بر محیط زیست و توسعه شهری می گذارد. اماکن شهری اغلب طیف وسیعی از جاذبه های تاریخی، فرهنگی و تجاری نظیر آثار باستانی، مراکز خرید، پارک ها و مناظر طبیعی، رستوران ها و سایر جاذبه ها را در خود جای داده اند. در این میان، مراکز تاریخی با آثار فاخر خود، علاوه بر تجدید حیات و بازگرداندن هویت از دست رفته شهرها، با توجه به ظرفیت های گردشگری موجود، می توانند توسعه اقتصادی بسزایی به همراه داشته باشند. گردشگری یک پدیده فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی با پیامدهای گسترده ایست که با توسعه پایدار شهرها در ارتباط است. گردشگری پایدا ر، طبق تعریف سازما ن جهانی گردشگری در سال ۱۹۹۸ ، به معنی برآورده کردن نیازهای گردشگران حاضر و جو امع میزبان با محافظ ت و ارتقا ی فرصتهای آیندگان است، از این رو دارای ابعاد پایداری اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی است. در این پژوهش ضمن شناخت مفاهیمی از قبیل گردشگری، توسعه پایدار شهره ا و توسعه گردشگری شهری پایدار به ویژه در محلات تاریخی، شاخصهایی در این قبیل ارائه شده و در انتها، به بررسی تجارب موفق ایران و جهان پرداخته شده است .

Keywords:

گردشگری شهری , توسعه پایدار , توسعه گردشگری شهری پایدار , بافت تاریخی