باز اندیشی در طراحی فضای درمانی بیمارستان نبی اکرم (ص) خنج در دوران پسا کرونا

باز اندیشی روشی برای یادگیری ، رشد فکری و ارتقای عملکرد حرفه ای است و در ساده ترین شکل فکر کردن در مورد یک موضوع و مورد توجه قرار دادن مجدد یک واقعه است . این فرایند معمولا از طریق یک مواجهه، تجربه یا موقعیت ایجاد می شود و پیامد آن افزایش دانش، درک و آگاهی است. هدف از بازاندیشی در طراحی بیمارستان خنج تعریف دقیق پیشینه و جایگاه امروزی آن با وجود پیچیدگی های حاصل در ارائه خدمات به مراجعین در دوران پسا کرونا می باشد . این پژوهش مطالعه ای توصیفی تحلیلی است و روش نمونه گیری به شکل هدفمند با مشارکت افراد مطلع و مرتبط با مسئولیت های مدیریت بیماری شامل اعضای اصلی و مهمان کمیته های بهبود کیفیت ، بهداشت محیط ، کنترل عفونت و اخلاق بالینی این مرکز می باشد تا با ایجاد فرصت های برنامه ریزی شده برای بازندیشی در گروه های کوچک از منظر خود مطالب را به صورت طوفان فکری پیرامون موضوع مطرح کنند . پرسش اصلی شناسایی چالش ها و راهکارهای متناسب در دوران پسا کرونا می باشد. مطالعات نشان داد، مهم ترین چالش های مطرح شده عبارت بودند از کمبود فضای فیزیکی ، کمبود نیروی انسانی ، آماده نبودن زیر ساخت ها در بخش های موجود ، مناسب نبودن همجواری ها و عدم انعطاف پذیری برخی بخش ها . در نیتجه پس از طبقه بندی راهکارها و مداخلات موثر و با توجه به فرسودگی سازه ها و حجم خدمات ارائه شده که منجر به تعطیلی برخی از خدمات کلینیکی و پاراکلینیکی شد و همچنین الحاق زمینی خیر ساز در مجاورت بیمارستان فعلی ، طراحی و اجرای فرصت های ساختارمند طبق طرح پیشنهادی لحاظ گردید.

Keywords:

باز اندیشی , فضای درمانی , پسا کرونا , خنج