ارزیابی میزان آسیبپذیری بافت فرسودهی شهر میناب در برابر زمینلرزه

حوادث طبیعی بدون آنکه بشر قادر به تاثیرگذاری مستقیم بر آن باشد، اتفاق میافتد و زندگی اجتماعی آنها را به مخاطره میاندازد. ویژگی هر نوع بافت شهری در هنگام وقوع بلایای طبیعی در قابلیتهای گریز و پناهگیری ساکنان، خدماترسانی و کمکرسانی نیروهای امدادی و پاکسازی و بازسازی و حتی اسکان موقت تاثیر مستقیمی داشته است. بافتهای فرسوده علاوه بر ارزش تاریخی و فرهنگی به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت و ساز بنا و شبکههای ارتباطی ناکارآمد، بیش از سایر بافتهای شهری در معرض خطر زلزله قرار گرفتهاند. مدیریت بحران در شهر و بهخصوص بافتهای آسیبپذیر شهر نیازمند شناخت میزان و توزیع آسیبپذیری منطقه است. در تحقیق حاضر ارزیابی میزان آسیبپذیری بافتهای فرسودهی شهر میناب در برابر مخاطرات محیطی (زلزله) به روش توصیفی تحلیلی مورد توجه قرار گرفته و از شاخصهای تاثیرگذار کالبدی، محیطی و جمعیتی برای تعیین پهنههای فضایی آسیبپذیر استفاده شده است. یافتههای تحقیق نشان میدهند که ۱۸ درصد از اراضی بافتهای فرسودهی شهر میناب آسیبپذیری متوسط و ۱۲ درصد آسیبپذیری زیاد داشتهاند و ۲۴ درصد نیز در معرض آسیبپذیری خیلی زیاد بودهاند که عمدتا حول هستهی قدیمی شهر قرار گرفتهاند.

Keywords:

آسیبپذیری شهری , حوادث طبیعی , بافت فرسوده , زلزله , میناب