اثربخشی تکنیک های بازی درمانی گروهی بر اضطراب حالت، احساسات مثبت و سطح سازگاری عمومی کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تکنیک های بازی درمانی گروهی بر اضطراب حالت، احساسات مثبت و سطح سازگاری عمومی کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری مقطع دبستان می باشد. در یک طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل، ۲۸۰ دانش آموز مبتلا به اختلالات یادگیری از مقطع دبستان شهر مشگین شهر که با پرسش نامه مشکلات یادگیری کلرادو(CLDQ) تشخیص داده شده بودند که از بین آنها۶۰ دانش آموز، ۳۰ دانش آموز به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ دانش آموز نیز به عنوان گروه کنترل به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه بازی درمانی گروهی قرارگرفتند. داده ها قبل و بعد از روش درمانی با استفاده از پرسش نامه اضطراب حالتی اسپیلبرگر و آزمون جملات ناتمام راتر جمع آوری شدند. یافته های تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، بازی درمانی گروهی منجر به کاهش اضطراب حالتی و از جهتی دیگر باعث افزایش سازگاری عمومی و احساسات مثبت در گروه آزمایش شد. براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی گروهی روشی موثر در بهبود روابط بین فردی و کاهش هیجانات منفی کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری است.

Keywords:

بازی درمانی گروهی , اضطراب حالتی , احساسات مثبت , سازگاری عمومی , ناتوانی یادگیری