اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر خودپنداره و حساسیت اضطرابی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

 هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر خودپنداره و حساسیت اضطرابی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری بود. طرح پژوهش نیز از نوع آزمایشی با پیش­آزمون و پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری شامل کلیه­ی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مرکز اختلال­ها یادگیری شهرستان تنکابن استان مازندران بودند. روش نمونه­گیری سرشماری بود و همه­ی دانش آموزان مرکز در پژوهش شرکت کردند. تعداد ۳۰ نفر از بین جامعه­ی مورد نظر که از شرایط پژوهش بر اساس ملاک­های ورود به پژوهش برخوردار باشند، انتخاب گردیده و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه (گروه گواه و آزمایش) جای داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های خودپنداره و حساسیت اضطرابی بودند. گروه آزمایش در ۸ جلسه تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم­افزار SPSS۱۹ تحلیل شدند. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش خودپنداره و کاهش حساسیت اضطرابی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری موثر بوده است (۰۰۱/۰< P). توجه به مسائل روان شناختی کودکان مذکور می تواند در تسریع یادگیری آن­ها اثرگذار باشد.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , خودپنداره , حساسیت اضطرابی , دانش آموزان , ناتوانی های یادگیری