درآیش رویکردهای میانرشته ای در طراحی افزونه ناپیوسته به موزه ملی ایران

توسعه میان افزا در بافت تاریخی شهر، رویکردی میانرشته ای بوده و میبایست در تعامل با سه بنیان معماری، مرمت و شهرسازی مورد توجه قرار گیرد؛ چراکه عدم نگرش درست نسبت به این مهم، زیان جبران ناپذیری را به بدنه بافت، فرهنگ، هویت، اقتصاد و شرایط اجتماعی آن، وارد مینماید. موزه ملی ایران در بافت تاریخی منطقه ۱۲ شهرداری تهران با معماری آندره گدار معمار مشهور فرانسوی، واقع شده است. هدف از نوشتار حاضر، شناسایی رویکردهای مرتبط با این سه حوزه و دستیابی به ساختاری هماهنگ در جهت طراحی افزونه ناپیوسته به موزه ملی ایران است. روش انجام این پژوهش، توصیفی و با بررسی نظریه ها و نمونه های موردی همراه خواهد بود. همچنین شیوه گردآوری، کتابخانه ای بوده و از منظر چشم انداز، آینده نگر می باشد. خوانش نظریات مرتبط با رویکردهای میانرشته ای در طراحی در پیوند با بافت تاریخی، منجر به ارائه الگوی هدفمند در جهت طراحی در محدوده موزه و ارائه افزونه برای آن، خواهد شد. معاصرسازی، ارتباط صحیح بین معماری و شهر در طراحی و توسعه اجتماعی و اقتصادی، توجه به اقشار مختلف در طراحی برای جامعه هدف، بهره گیری از رویکردهایتوسعه پایدار و نوسازی شهر در طراحی افزونه ناپیوسته به موزه ملی ایران از جمله نتایج مرتبط با روایت این پژوهش میباشد

Keywords:

توسعه میانافزا , افزونه ناپیوسته , موزه ملی ایران , بافت تاریخی