ظرفیت سازی طبیعت رامیان و آسایش انسان با معماری (طراحی) پارک آبی (سایت مطالعاتی: شهر رامیان استان گلستان)

محیط طبیعی شامل عناصر طبیعی، اقلیمی، شکل زمین و غیره است و با توجه به ورود انسان به آن از دو جنبه تغییر می یابد. یکی تعداد و دیگری تاثیر هر فرد بر آن محیط. زمانی که تکنولوژی انسان محدود بود، تاثیر انسان بر محیط چیزی بیش از یک تاثیر محلی نبود. مشکل امروز آن است که جمعیت بسیار زیاد و فن آوری ها چنان نیرومند است که تاثیر انسان دیگر محلی نیست.با این حال، هر نوع دخالتی در طبیعت باید با معماری آن یعنی اصول آزادی، صداقت و اصالت همراه باشد. این همراهی به گفته بسیاری از نظریه پردازان، معماری ارگانیک نامیده می شود. از اینرو دست یافتن به مکانی با اصول طراحی ساماندهی فضاهای طبیعی برای استفاده مناسب انسان، توجه به مسائل جذب گردشگر با تاکید بر رویکرد انسانگرا هدف اصلی از پژوهش حاضر است. مجموعه های تفریحی مانند پارک آبی، دارای نقش اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی هستند، با مزایایی چون معالجه برخی بیماری ها، محیط مطلوب پرورش و بالندگی کودکان، یکپارپگی اجتماعی، ایجاد نشاط و آسایش و غیره، که در عین حال شاخصی برای ارتقای کیفیت زندگی و توسعه جامعه محسوب میشود. در همین راستا و از دیدگاه برنامه ریزی، در رویکرد به موضوع گردشگری، حوزه های مختلفی مطرح می گردد: از جمله توسعه ای با تاکید بر پایداری، آمایشی، محیط زیستی و مکانیابی،راه گشای انتخاب چارچوب نظری پژوهش حاضر میباشد. در مکان گزینی فعالیت های دوستدار و هم راستای طبیعت نظیر پارکهای آبی طبیعی، بهره گیری از رویکردهای قابلیت سنجی اراضی و نیز نظریات اکولوژیکی و شاخص های توسعه پایدار با استفاده از روی هم گذاری داده های موجود و تهیه نقشه مناسب با توان اکولوژیکی و اجتماعی اقتصادی منطقه، مناسبترین راه به نظر می رسد و مکانیابی موردی آن با استفاده از برایند نظرات در مورد شاخص های موثر بر مکانیابی در یک منطقه خاص را امکان پذیر می سازد.

Keywords:

آسایش انسان , ظرفیت سازی طبیعی , طراح پارک ابی , رامیان