بررسی تاثیر سویه های ریزوبیوم بر عملکرد و اجزا عملکرد ارقام لوبیا قرمز

با توجه به نقش ارزنده کودهای زیستی (بیولوژیک) در بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حاصلخیزی خاک ضرورت دارد تا در راستای کشاورزی پایدار نسبت به تامین سطح معقول این مواد در خاک جهت دستیابی به عملکرد بالقوه اقدام شود. لذا بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار، طی سالهای ۸۶-۱۳۸۵ در ایستگاه ملی تحقیقات لوبیا خمین، با دو عامل: الف – سویه باکتری ریزوبیوم همزیست لوبیا شامل: ۱- (L-۲۱۶) ۲- ((L-۱۲۰ ۳- (L-۳۹)  ۴- (L-۵۸)  ۵- (L-۱۰۹) ۶- تیمار کودی مصرف ۱۰۰ کیلو گرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره و ۷- تیمار بدون مصرف کود و ریزوبیوم (شاهد) و ب- رقم لوبیا قرمز شامل : ۱- گلی ۲- اختر و ۳-  D۸۱۰۸۳ اجرا گردید. در تمامی تیمارها مقدار ۲۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به عنوان استارتر مصرف شد. نتایج نشان داد که کاربرد ریزوبیوم تاثیر معنی داری بر ارتفاع بوته و تعداد غلاف در بوته، به ترتیب در سطح ۱ و ۵ درصد داشته است. در بین ارقام مورد آزمون نیز از نظر تعداد روز تا گلدهی، تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه و غلظت نیتروژن دانه، در سطح ۱ درصد معنی­دار بود. همچنین اثر متقابل سویه های ریزوبیوم و ارقام لوبیا قرمز از نظر تعداد غلاف در بوته و درصد سطح سبز، به ترتیب در سطح ۱ و ۵ درصد معنی­دار بود .در بین سویه­های ریزوبیوم، سویه L-۱۲۰ با میانگین عملکرد ۲۹۵۰ کیلوگرم در هکتار، بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد که نسبت به تیمار کودی و شاهد به ترتیب ۴۹۵ و ۵۲۵ کیلوگرم در هکتار برتری داشت، ولی همان­طور که ذکر گردید این برتری معنی­دار نبود. در مورد رقم گلی، بیشترین عملکرد با متوسط ۳۱۹۰ کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-۳۹، در مورد رقم اختر، بیشترین عملکرد با متوسط۲۶۹۲ کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-۱۲۰ و در مورد لاین D۸۱۰۸۳، بیشترین عملکرد با متوسط ۲۶۷۸ کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-۵۸، حاصل گردید.

Keywords:

تثبیت نیتروژن , کود زیستی , غلظت نیتروژن دانه , اثر متقابل ریزوبیوم و رقم