اولویت بندی متغیرهای فضایی موثر بر میزان مشارکت در پروژه های باز آفرینی جهت عمران و بهسازی بافتهای ناکارآمد از دیدگاه سرمایه های اجتماعی اینگونه بافتها

هدف پژوهش حاضر اولویت بندی متغیرهای فضایی موثر بر میزان مشارکت در پروژه های باز آفرینی جهت عمران و بهسازی بافتهای ناکارآمد از دیدگاه سرمایه های اجتماعی اینگونه بافت ها می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع هدف، کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی پیمایشی و از نظر روش جمع آوری داده ها از نوع میدانی است. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری پژوهش حاضر، ساکنان محله های آغ زمین (جمعیت: ۱۸۲۹۳ نفر) است. طبق فرمول کوکران ۳۷۶ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که، اولویت بندی متغیرهای فضایی موثر بر میزان مشارکت در پروژه های باز آفرینی جهت عمران و بهسازی بافتهای ناکارآمد از دیدگاه سرمایه های اجتماعی اینگونه بافت ها متفاوت است.

Keywords:

متغیرهای فضایی , مشارکت در پروژه های باز آفرینی , عمران و شهرسازی بافت فرسوده