اهمیت سازه های غشایی در ایجاد یک معماری پایدار

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 152

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICESCONF09_284

تاریخ نمایه سازی: 5 اردیبهشت 1401

Abstract:

انفجار جمعیت و استفاده بی رویه از امکانات طبیعی اثرات جبران ناپذیری بر محیط زندگی ما تحمیل کرده است که میراث آن برای ا ینده گان چیزی جز تخریب محیط و نابودی طبیعت نیست. حل این مشکل نیاز به تلاش و همکاری همه ی انسان ها دارد تا بتوان پایداری را دوباره به محیط طبیعی بازگردانند. امروزه رسیدن به نوعی از یک پایداری جامع، از ارکان بسیار مهم دربرنامه های ریزی جهانی به منظور ایجاد پایداری در همه جنبه های مختلف زندگی است. در معماری نیز، یکی از جدیدترین سازه های هم سو با طراحی پایدار، سازه های غشایی هستند. این سازه ها دارای خصوصیاتی می باشند که می توان نها را در زمره سازه های مانا سبز و پایدار دسته بندی نمود.سازه های غشایی زیر مجموعه ای از سازه های فضا کار هستند. سازه فضا کار یک سیستم سازه های است که اعضای خطی در ان به گونه ای ارایش یافته اند که نیرو ها به صورت سه بعد منتقل می شود در یک سازه فضا کار، ترکیب شکل ، بار های داخلی . جابجایی های سازه در یک صفحه قرار نمی گیرند به سازه ای که اصولا رفتار سه بعدی داشته باشد، به طوریکه به هیچ ترتیب نمی توان رفتار کلی ان را با استفاده از یک یا چند مجموعه مستقل دو بعدی تقریب زد سازه فضا کار نامیده می شود . پژوهش حاضر بر این است که در طراحی های ساختمانی ، در مهندسی معماری نوین ، به چه ترتیب می توان از این سازه ها جهت بهینه سازی ساختمان در راستای رسیدن به فرم های دلخواه با دهانه های وسیع و فضایی شکل پذیر تر دست یافت بنابر این با برسی مزایا و معایب سازه های فضا کار . شناخت انواع گوناگون این سازه ها از لحاظ شکلی ، چگونگی بهره گیری از این سازه ها در معماری برسی شده است این سیستم هزینه ها را پایین می اورد . به سادگی قابل اجرا بوده و مقاومت بالایی در استقامت و انتقال بار دارد و به دلیل سبکی ، شفافیت و انعطاف در خلق فرم های زیبای بدیع در ساخت بنا هایی با عملکرد مخلتف تجاری اداری ورزشی و یا به شکل سایبان در فضای عمومی و شهری در طراحی معماری به کارگرفت.

Authors

عارف احمدیراد

موسسه غیرانتفاعی روزبهان