بررسی ارتباط نوع زایمان با پرولاپس ارگان های لگن در زنان: یک مطالعه مقطعی

مقدمه: پرولاپس ارگان­های لگن، یکی از اختلالات شایع زنان است. مطالعات ضدونقیضی در زمینه ارتباط نوع زایمان با پرولاپس ارگان های لگن وجود دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط نوع زایمان با پرولاپس ارگان های لگن در زنان انجام شد. روش کار: این مطالعه روش مقطعی در سال ۹۸-۱۳۹۷ بر روی ۲۵۰ زن واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه محقق ساخته (مشخصات دموگرافیک- مامایی و فرم ثبت مشاهدات و معاینات)، والو واژینال و هیسترومتر بدون انحنا، اسپچولای مدرج و اسپکلوم بود. معاینات لازم جهت تعیین پرولاپس ارگان های لگن و همچنین شدت و نوع آن انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون­های آماری من ویتنی، کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج رگرسیون تک متغیره، در زنان با زایمان طبیعی نسبت به سزارین، شانس داشتن سیستوسل درجه ۲ نسبت به صفر ۶۷/۲۳ برابر، رکتوسل درجه ۲ نسبت به صفر ۱۳/۳۱، آنتروسل درجه ۲ نسبت به صفر ۲۱/۱۲ و پرولاپس رحم درجه ۲ نسبت به صفر ۳۸/۷ برابر بود (۰۰۱/۰>p). از نظر فراوانی انواع پرولاپس، در گروه زایمان طبیعی سیستوسل درجه ۱ (۶/۵۴%)، پرولاپس رحم درجه ۱ (۵۲%) و رکتوسل درجه ۱ (۴/۴۶%) بیشترین فراوانی را داشتند و در گروه زایمان سزارین پرولاپس رحم درجه ۱ (۶/۵۷%)، سیستوسل درجه ۱ (۵۲%) و رکتوسل درجه ۱ (۰/۳۶%) شایع تر بودند. نتیجه گیری: در زنان با زایمان طبیعی، فراوانی و شدت ایجاد پرولاپس ارگان های لگن بیشتر از زایمان سزارین است.

Keywords:

پرولاپس ارگان های لگن , زایمان , زنان , سزارین , کف لگن , واژینال