تحلیل کیفی روابط میان مولفه های روان درمانی در تجربه های بالینی روان درمانگران

مقدمه: پژوهش­ های کیفی بخشی از تلاش­های است که برعمق روان­درمانی افزوده است. هدف این پژوهش کیفی شناخت نحوه روابط میان مولفه­ های روان­درمانی از طریق تجارب روان­درمانگران بود.روش: روش این پژوهش، تحلیل محتوای کیفی بود. جمعیت مشارکت­ کنندکان روان­درمانگران مراکز روان­درمانی خانواده شهر تهران بودند. با شیوه نمونه­ گیری هدفمند ۱۴ درمانگر انتخاب و با ابراز مصاحبه نیمه ­ساختاریافته اطلاعات گردآوری شد. داده ­ها با رویکرد تحلیل محتوای موضوعی از نوع تفسیری تحلیل شدند.یافته­ ها: نتایج تحلیل داده­­ها ۱۵ زیرطبقه و ۴ طبقه اصلی درخصوص چگونگی روابط مولفه­ های موثر در روان­درمانی مشخص کرد. طبقات اصلی عبارتند از: ۱. هماهنگ ­شدن مولفه­ ها بر مبنای اولویت تاثیرگذاری در درمان، ۲. شکل­ گیری روان­درمانی در بستر ارتباط و نقش درمانگر، ۳. نقش هر مولفه در انتخاب نوع درمان و ۴. انتخاب نظریه در بستر ویژگی­های درمانگر.نتیجه ­گیری: یافته­ های این پژوهش چارچوبی از نحوه روابط مولفه­ های روان­درمانی را برپایه دیدگاه و تجارب درمانگران صورت ­بندی کرد. مولفه­ ها با توجه به تاثیرگذاری­شان در فرآیند روان­درمانی، توسط درمانگران الویت­ بندی و به­ کار می­روند. همه مولفه­ ها در انتخاب نوع درمان نقش دارند، اما مولفه درمانگر در شکل­دهی ارتباط با درمانجو، سازمان­دهی نظریه، حل مشکلات و موثرسازی روان­درمانی نسبت به سایر مولفه­ ها نقش اساسی­ تری دارد.

Keywords:

کلیدواژه ها: دیدگاه روان درمانگران , مولفه های موثر روان درمانی , تحلیل کیفی