سبک شناسی غزلی از حافظ غزل(۱۶۰)

سبک حاصل نگاه خاص شاعر یا نویسنده به جهان درون و بیرون است که در شیوه ای خاص از بیان تجلی می کند. شاعری چون حافظ بزرگترین غزل سرای عرفانی ایران یکی از نوابغ بزرگوار عالم انسانی است کلامش فصیح چون انفاس مسیح دل مرده را حیات.در کلام او صور خیال، استشهاد به آیات و احادیث، تاثیرپذیری از کلام عارفان وا شعار ناب عرفانی در قالب غزل همراه با موسیقی خاص دیده می شود که غزلیاتش را برجسته نموده است بسامد لغاتی که در معانی ثانویه(مجاز)به کار رفته، موسیقی درونی، صنایع بدیع معنوی و لفظی مورد توجه است. صنایع بدیعی نیز افزون بر کارکردهای زیباشناختی خود تاثیرات گوناگونی برکلام می گذارند.

Keywords:

حافظ , سبک , صنایع بدیعی , موسیقی.