تاثیر فعالیت استقامتی در شرایط محیطی مختلف بر پاسخ سیستم ایمنی

چکیده مقدمه: فعالیت ورزشی می تواند به تغییرات سیستم ایمنی منجر شود. نشان داده شده است محیط های غیرطبیعی منبع مهم استرس فیزیولوژیکی هستند که می توانند باعث اختلال در عملکرد طبیعی سیستم ایمنی شوند. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی مدت در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ سیستم ایمنی در مردان غیر فعال می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ۸ مرد جوان غیر فعال (سن ۵/۰±۲۵ سال و قد ۴/۵±۱۷۴ سانتی متر، وزن ۵/۴±۶۲کیلوگرم؛ حداکثر بازده کاری در شرایط هایپوکسی ۴۱/۱۳±۱۵۹ و در شرایط نورموکسی۲۱/۸±۱۷۱) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها پروتکل فعالیت تداومی را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (۳/۱۵ تا ۵/۱۵ درصد اکسیژن تقریبا برابر ارتفاع ۲۵۰۰ متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفته مجزا اجرا کردند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و ۲ ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که شرایط محیطی نمی تواند تفاوت معناداری را در شمار گلبول های سفید ایجاد کند. ولی در سایر متغیرهای هماتولوژی خون توانست تغییرات معناداری را در میزان نوتروفیل (۰۱۳/P=)، لنفوسیت (۰۰۱/P=)، پلاکت (۰۱۲/P=) و هماتوکریت (۰۳۷/P=) مردان غیر فعال ایجاد کند. زمانی که تغییرات بین گروهی مقایسه گردید، فقط گلبول سفید به دنبال فعالیت در هر دو شرایط تغییر معناداری داشته است ولی سایر متغیرها فقط در شرایط هایپوکسی تغییرات معناداری را نشان داده اند. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی در ارتفاع ۲۵۰۰ متر موجب افزایش فاکتورهای سیستم ایمنی می شود. و این افزایش در شرایط هایپوکسی به نسبت شرایط نورموکسی در افراد غیرفعال بیشتر است. کلمات کلیدی: سیستم ایمنی، هایپوکسی نورموباریک، فعالیت استقامتی، نورموکسی

Keywords:

Keywords: Immune System , Hypoxia Normobaric , Exercise , Normoxia , سیستم ایمنی , هایپوکسی نورموباریک , فعالیت استقامتی , نورموکسی