تاثیر کاربرد محلول پاشی نانوکمپوزیت کیتوزان- اسید سالیسیلیک بر گیاه نعنا سبز (Mentha spicata L.) تحت تنش شوری در شرایط هیدروپونیک

کاربرد محرک های زیستی مانند نانوکمپوزیت ها برای کاهش اثرات نامطلوب شوری حائز اهمیت فراوانی است. به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف تنش شوری و کاربرد نانوکمپوزیت کیتوزان- اسید سالیسیلیک بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه نعنا سبز (Mentha spicata L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۱۵ تیمار و چهار تکرار در شرایط گلخانه ای در طی سال ۱۳۹۸ در دانشگاه مراغه اجرا شد. فاکتور اول سطوح مختلف تنش شوری (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار) و فاکتور دوم شامل (یک میلی مولار اسید سالیسیلیک)، ۱۰ میلی گرم در لیترکیتوزان، مخلوط آبی یک میلی مولار+ ۱۰ میلی گرم در لیتر کیتوزان و اسید سالیسیلیک و یک درصد جرمی حجمی نانوکمپوزیت کیتوزان- اسید سالیسیلیک) بود. شوری باعث کاهش معنی دار پروتئین کل (۸۴ درصد نسبت به تیمار شاهد)، شاخص کلروفیل (۸۵ درصد نسبت به تیمار شاهد) و محتوای کاروتنوئید (۸۲ درصد نسبت به تیمار شاهد) شد. از طرفی با افزایش سطح شوری مقادیر پرولین و پراکسید هیدروژن، در مقایسه با شاهد در سطح احتمال یک درصد افزایش یافت. به علاوه کاربرد نانوکمپوزیت کیتوزان- اسید سالیسیلیک در شرایط تنش شوری موجب بهبود محتوای پروتئین، شاخص کلروفیل و محتوای کاروتنوئید گردید. همچنین، کاربرد نانوکمپوزیت منجر به کاهش مقادیر پراکسید هیدروژن و محتوای مالون دی آلدئید نسبت به تیمار ۱۰۰ میلی مولار کلریدسدیم بدون محلول پاشی شد. بنابراین، کاربرد نانوکمپوزیت مورد مطالعه می تواند به عنوان روشی مناسب در جهت بهبود تحمل گیاه در شرایط تنش شوری مد نظر قرار گرفته و با انجام مطالعات تکمیلی تر و آزمون در شرایط مزرعه ای به بخش ترویج نیز پیشنهاد گردد.

Keywords:

پراکسید هیدروژن , پرولین , مالون دی آلدئید , محرک های زیستی