بررسی غلظت مونوکسیدکربن، دیاکسیدکربن و شرایط محیطی در هوای کارگاههای خودرو شهر دامغان

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 254

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HWCONF08_060

تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1401

Abstract:

افراد شاغل در کارگاههای تعمیر خودرو میتوانند در معرض آلودگیهای ناشی از احتراق سوخت در موتور و آلودگیهای منتشره از مواد مصرفی این مشاغل باشند. همچنین به جهت فعالیت فیزیکی آنها، مطلوبیت شرایط محیطی در عملکرد آنها میتواند تاثیر قابلتوجهی داشته باشد. از جمله شاخصهای کیفی هوای محیط میتوان به مونوکسیدکربن ( CO ) و دیاکسید- کربن ( ۲CO ) اشاره کرد. همچنین از جمله شاخصهای دیگری که در محیط کار میتواند برعملکرد کارکنان، میزان خستگی و سلامت آنها تاثیرگذار باشد، دما، رطوبتنسبی و سطح اکسیژن میباشد. بر همین اساس، هدف این مطالعه اندازهگیری میزان گازهای مونوکسیدکربن و دیاکسیدکربن در هوای داخل و خارج کارگاههای خودرو و همچنین پارامترهای محیطی دما، رطوبتنسبی و سطح اکسیژن در شهر دامغان میباشد. اندازهگیری ترکیبات مذکور در فصل تابستان در ۱۸ کارگاه خودرو در سطح شهر دامغان صورت گرفته است. برای اندازهگیری گازهای CO ، ۲CO ، اکسیژن و دما از دستگاه آنالیزر گاز دیجیتالی مدل CEM GD-۳۸۰۳ و برای سنجش سرعتجریان هوا از دستگاه آنومومتر حرارتی مدل CEM DT-۸۸۸۰ ساخت کشور چین استفاده شده است. بیشترین غلظت CO در محیط داخل و در کارگاه مکانیکی ( ۴۱ / ۴ ± ۵۴ / ۶) و بیشترین غلظت ۲CO در کارگاه باتریسازی ( ۱ / ۱۴۶ ± ۳ / ۵۴۴ ) بدست آمد. همچنین بیشترین نسبت غلظت هوای داخل به بیرون برای گازهای مونوکسیدکربن و دیاکسیدکربن به ترتیب در کارگاههای صافکاری ( ۴۱ / ۰ ± ۴۳ / ۱ ) و باتریسازی ( ۳۶ / ۰ ± ۲۷ / ۱ ) بدست آمد.با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، کیفیت هوای داخل و بیرون کارگاههای خودرو در شهر دامغان از لحاظ شاخص CO و اکسیژن در حد قابلقبول و پایینتر از حدود رهنمود بوده است. کیفیت هوا در محیط داخل از لحاظ شاخص ۲CO قابل- قبول بوده است ولی در محیط بیرون بیش از حدود متعارف بوده است. همچنین کیفیت هوا داخل و بیرون از لحاظ شاخص- های رطوبتنسبی و دما مطلوب نبوده است.

Authors

علی شجاعی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران

روح الله رستمی

استادیار، دکتری مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم و فناوریهای بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران