محافظه کاری و به موقع بودن اطلاعات صورتهای مالی تلفیقی

مطابق با استانداردهای حسابداری ایران، به منظور ارائه اطلاعات مالی درباره فعالیتهای اقتصادی گروه واحدهای تجاری، شرکت اصلی ملزم به گزارشگری صورتهای مالی تلفیقی همراه صورتهای مالی جداگانه خود است. پژوهش حاضر در پی پاسخ به این سوال است که کدام یک از این دو مجموعه، اطلاعات مورد نیاز سرمایه گذاران و سایر استفاده کنندگان را به موقع تر ارائه می کند. در این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که علاوه بر تهیه صورتهای مالی جداگانه اقدام به ارائه صورتهای مالی تلفیقی نموده اند، برای دوره زمانی ۶ ساله، از سالهای ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۲ به عنوان نمونه انتخاب شده اند. مطابق با نتایج حاصل از آزمون های F- لیمر و هاسمن، برای تخمین رگرسیون هر یک از مدل ها، از روش داده های تابلویی با اثرات تصادفی استفاده گردیده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که اطلاعات ارائه شده در صورتهای مالی تلفیقی در مقایسه با صورتهای مالی جداگانه شرکت اصلی، به موقع تر است. این ویژگی رابطه ارزشی و سودمندی اطلاعاتی صورتهای مالی را افزایش می دهد و موجب می شود صورتهای مالی تلفیقی برای استفاده کنندگان برون سازمانی مفیدتر و با ارزش تر شود. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که هر دو مجموعه صورتهای مالی تلفیقی و غیرتلفیقی از محافظه کاری شرطی برخوردار هستند اما اطلاعات ارائه شده در صورتهای مالی غیرتلفیقی نسبت به صورتهای مالی تلفیقی از سطح بالاتری از محافظه کاری شرطی، برخوردار است.

Keywords:

consolidated financial statements , timeliness , accounting conservatism , صورتهای مالی تلفیقی , محافظه کاری حسابداری , به موقع بودن , محافظه کاری شرطی , عدم تقارن زمانی.