تاثیر کیفیت و کمیت سرمایه انسانی از نوع آموزش بر بهره وری کل عوامل در اقتصاد غیر نفتی ایران

بررسی اثر ارتقای سرمایه انسانی از نوع آموزش بر بهرهوری کل عوامل (TFP) ، یکی از مباحث مهم در ادبیات اقتصاد کلان و سیاستگذاری آموزشی بوده که مورد توجه بسیاری از اقتصاددانان در سال های اخیر بوده است. از اینرو، در مطالعه حاضر، با تعامل با پانزده نفر از اساتید متخصص دانشگاهی در حوزه سرمایه انسانی، معیارهایکمی و کیفی انتخاب و وزن دهی شدند. پس از ساخت شاخصهای جمعی سازی شده کمیت و کیفیت آموزش، بهبررسی رابطه شاخص های مذکور و بهره وری کل عوامل در اقتصاد غیر نفتی طی دوره ۷۹۳۱ ۷۹۳۱ پرداخته شد. -برای این منظور، پس از محاسبه شاخص بهرهوری کل عوامل به روش مانده سولو، اثر شاخص های کمیت وکیفیت آموزش بر بهرهوری کل عوامل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از اجرای الگوی ARDLضمن تایید فرضیه تاثیر مثبت سرمایه انسانی بر TFP ، نشان داد که شاخص کمیت آموزش تاثیر بیشتری نسبت بهکیفیت آموزش بر بهره وری کل عوامل دارد. همچنین تاثیر مثبت تحقیق و توسعه و نرخ بهرهبرداری از ظرفیتتولید بر TFP تایید شد. با توجه به افت کیفیت آموزش در سال های اخیر، لزوم کنترل توسعه کمی آموزش واولویت دادن به ارتقای سطح کیفی آموزش اولویت بیشتری نسبت به گذشته دارد.

تاثیر کیفیت و کمیت سرمایه انسانی از نوع آموزش بر بهره وری کل عوامل در اقتصاد غیر نفتی ایران Keywords:

سرمایه انسانی , آموزش , کیفیت آموزش , شاخص ترکیبی , بهره وری کل عوامل