اثر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر مسیر بازیافت پورین ها

هدف: اثرات سازگاری با ورزش بر بهبود چرخه پورین نوکلئوتیدها اجتناب ناپذیر است و فعالیت بدنی موجب بهبود مسیر بازیافت پورین ­ها (salvage) می­شود. تاثیر شیوه­ های مختلف تمرینی به ­ویژه نوع تناوبی خیلی شدید در فعالیت­های بسیار کوتاه مدت و دوره تمرینی کوتاه مدت به خوبی روشن نیست. پژوهش حاضر به منظور بررسی سازگاری احتمالی مسیر بازیافت پورین­ها از جمله آنزیم هیپوگزانتین –گوانین فسفوریبوزیل ترنسفراز (HGPRT)، هیپوگزانتین، گزانتین و همچنین اسید اوریک در یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا طی دو هفته انجام شد.روش­ها: در این پژوهش نیمه تجربی، هجده مرد سالم تمرین نکرده (میانگین و انحراف استاندارد سن۳۴/۲ ±۹۵/۲۱ سال و شاخص توده بدنی۸۴/۲ ±۹۵/۲۲ کیلوگرم بر متر مربع) برای این پژوهش داوطلب شدند و به ­صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین شامل فعالیت­های ۱۵ ثانیه­ای رکاب زدن با نهایت شدت بر روی چرخ ثابت و با استراحت ۴ دقیقه­ای بین هر فعالیت بود که به مدت ۲ هفته انجام شد. نمونه­ های خونی برای اندازه­ گیری متغیرهای ذکر شده، قبل از دوره و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد و داده­ها با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل و آلفا در سطح ۰۵/۰ پذیرفته شد.نتایج: افزایش معنا­داری در سطوح هیپو گزانتین (۰۰۱/۰P=)، گزانتین (۰۰۱/۰P=) و کاهش معنا­دار اسید اوریک (۰۲/۰P=) در گروه تمرین مشاهده شد و آنزیم HGPRT  بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (۳۸۶/۰p=).نتیجه­ گیری: نتایج نشان دهنده ی این بود که تمرینات تناوبی شدید موجب دفع بیشتر پایه­­های پورینی همانند هیپوگزانتین و گزانتین می­شود و کاهش اسید اوریک استراحتی احتمالا به ­علت افزایش ظرفیت ضداکسایشی آن­ها می­باشد.

Keywords:

تمرینات تناوبی با شدت بالا , HGPRT , هیپوگزانتین , گزانتین , اسید اوریک