تاثیر روش های تمرین افتراقی و سنتی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات پایین تنه در اجرا و یادگیری شنای کرال سینه

هدف: ایجاد تغییر و نوسان در اجزای تمرینی نسبت به تمرین تکراری می تواند براساس اصول خودسازماندهی دستگاه، به یادگیری حرکتی بیشتر بیانجامد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش­های تمرین افتراقی و سنتی بر تغییرات الکترومایوگرافی عضلات پایین تنه در اجرا و یادگیری شنای کرال سینه بود.روش­ها: در این پژوهش ۳۶ شناگر ۲۰ تا ۲۵ سال که هیچ گونه سابقه آموزش شنا نداشتند؛ به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه کنترل، تمرینات سنتی و تمرینات افتراقی تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تجربی طی ۱۲ جلسه به یادگیری شنای کرال سینه به دو شیوه سنتی و افتراقی پرداختند. قبل و بعد از ۱۲ جلسه تمرین، میزان فعالیت عضلات بر اساس شاخص مجذور میانگین ریشه و میانگین زمان فعالیت عضلات راست رانی، ساقی قدامی و دوقلوی داخلی شناگران با استفاده از سیگنال الکترومایوگرافی اندازه گیری شد.نتایج: براساس نتایج حاصل از آزمون بن فرونی، در پس آزمون، میانگین RMS فعالیت عضله راست رانی، دو سر رانی (۰۰۱/۰=P)، ساقی قدامی (۰۴/۰=P) و دوقلوی (۰۰۵/۰=P) شناگران گروه افتراقی به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود. این تفاوت میان گروه تمرین افتراقی و سنتی نیز معنا دار بود (۰۵/۰≥P). اما تفاوت معناداری میان گروه کنترل و تمرین سنتی وجود نداشت (۰۵/۰P) اما میان گروه تمرین افتراقی و سنتی تفاوت معنا داری وجود ندارد (۰۵/۰تمرینات افتراقی (۰۰۱/۰=P) و تمرین سنتی (۰۴۱/۰=P) به طور معنا دار بیشتر از گروه کنترل بود، اما این تفاوت میان گروه تمرین افتراقی و تمرین سنتی معنادار نبود (۰۵/۰تمرینات افتراقی در یادگیری شنای کرال سینه نسبت به تمرینات سنتی است.

Keywords:

تمرینات افتراقی , تمرینات سنتی , میانگین زمان فعالیت عضله , شنا