مقایسه میزان استرس و تاب آوری پرستاران بخش کرونایی و بخش عادی بیمارستانهای شهر تهران

بحران جهانی شیوع ویروس کرونا مسائل و مشکلات فراوانی برای تمامی کادر درمانی از جمله پرستاران به همراه داشته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان استرس و تاب آوری پرستاران بخش کرونایی و بخش عادی بود. پژوهش از نوع توصیفی و روش آن علی- مقایسه ای است. جامعه این پژوهش کلیه پرستاران بخش کرونا و بخش عادی بیمارستان های تهران در سال ۱۳۹۹ بوده که تعداد ۱۲۰ نفر از جامعه مذکور شامل ۶۰ پرستار بخش عادی و ۶۰ پرستار بخش کرونا به روش غیرتصادفی (داوطلبانه) بعنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته اند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون و پرسشنامه استاندارد سیاهه استرس هری بوده است. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد بین دو گروه پرستاران بخش کرونا و پرستاران بخش عادی، در متغیرهای استرس، تاب آوری و مولفه های آن تفاوت معنادار وجود دارد و در آزمون t معلوم شد که پرستاران بخش کرونا میزان استرس بالاتری دارند. همچنین میزان تاب آوری در بین پرستاران بخش کرونا بالاتر از پرستاران بخش عادی بود. نتیجه گیری: یافته های این بررسی حاکی از آن است که پرستاران بخش کرونا میزان استرس بالاتری دارند و همچنین میزان تاب آوری در بین پرستاران بخش کرونا بالاتر است. بنابراین، آموزش مهارتهای مدیریت استرس به این پرستاران در بیمارستان ها و مراکز درمانی می تواند مفید واقع شود.

Keywords:

استرس , تاب آوری , پرستاران , کرونا , کووید .۱۹