تاثیر تیمار پس از برداشت سولفیدهیدروژن بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی میوه زغال اخته در طی انبارمانی سرد

جهت بررسی اثر تیمار پس از برداشت سولفیدهیدروژن بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی میوه زغال اخته، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح به طورکامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار شامل ۶۰ عدد میوه) انجام شد. تیمارها شامل سولفید هیدروژن سدیم (NaHS) در چهار سطح صفر، ۶/۰، ۲/۱ و ۸/۱ میلی مولار و زمان های متفاوت انبارمانی (۷، ۱۴ و ۲۱ روز) بود. میوه ها بی درنگ پس از تیمار، در سردخانه (دمای ۲ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۸۵ درصد) قرار داده شدند. اندازه گیری متغیرهای فیزیولوژیکی به فاصله هر هفت روز یک بار صورت گرفت. براساس نتیجه ها بیشینه مقدار آنتوسیانین ( mg.g-۱ FW۲۷/۲) و اسکوربیک اسید ( mg.۱۰۰g-۱ FW۸/۲۶) و کمترین مقدار H۲O۲ ( µmol.۱۰۰g-۱ FW۴۱/۰) در تیمار ۶/۰ میلی مولار NaHS مشاهده شد. تیمار ۲/۱ میلی مولار NaHS در حفظ مقدار فنول کل ( mg GA.۱۰۰g-۱ FW۱۳/۴۱۴) تاثیر بیشتری داشت. کاهش وزن در تیمار ۸/۱ میلی مولار NaHS به طور معنی داری کمتر از سایر تیمارها بود. همچنین، در این سطح تیماری بیشترین میزان فلاونوئید ( mg QUE.۱۰۰g-۱ FW۹/۲۷) و پرولین ( mg.ml-۱۲۴/۰) به دست آمد. میوه های تیمار شده با NaHS نسبت به شاهد توانستند شاخص های فیزیکی و زیست شیمیایی را بهتر حفظ نمایند. با توجه به اهمیت نگهداری زغال اخته در سردخانه، حفظ سفتی، کیفیت ظاهری و ماندگاری طولانی مدت با کمترین درصد سرمازدگی، تیمار ۶/۰ میلی مولار NaHS می تواند مناسبت ترین تیمار باشد.

Keywords:

Anthocyanin , Antioxidant , Frostbite index , Proline , آنتوسیانین , آنتی اکسیدان , شاخص سرمازدگی , پرولین