بررسی رابطه بین میزان فعالیت بدنی و فرسودگی شغلی کارکنان بهداشت و درمان در دوره پاندومی کرونا

شیوع بیماری کرونا درحال حاضر نگرانی و چالشی اساسی بوده و درک بموقع از وضعیت سلامت روانی افراد در محیط های کاری به ویژه کارکنان سازمان های بهداشتی و پرستاران را به مسئله ای مهم تبدیل کرده است. از این هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین میزان فعالیت بدنی و فرسودگی شغلی کارکنان بهداشت و درمان در دوره پاندومی کرونا بود. از بین کارکنان بهداشت و درمان شهرستان جهرم ۶۰ نفر زن و ۶۰ نفر مرد به طور داوطلبانه انتخاب شدند و در ادامه میزان فعالیت بدنی در آزمودنی ها با استفاده از پرسش نامه میزان فعالیت بدنی جهانی (IPAQ) جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و سطح معنی داری ۰/۰۵ استفاده شد. نتایج آزمون tمستقل نشان داد تفاوت معنی داری در سطوح فعالیت بدنی در کارکنان مرد به طور معنی داری بیشتر از کارکنان زن بود .(P=۰/۰۳۴) همچنین رابطه معنی داری و منفی بین میزان فعالیت بدنی و فرسودگی شغلی زنان P=۰/۰۴) و (r=۰/۷۶ و مردان P=۰/۰۲) و (r=۰/۸۱ وجود داشت. با توجه به نتایج به نظر می رسد در دوره همه گیری بیماری کووید-۱۹ انجام فعالیت بدنی به ویژه در کارمندان حیطه سلامت اثر مطلوبی بر عملکرد و فرسودگی شغلی دارد.

Keywords:

کرونا , استرس , پرستار , بهداشت و درمان , فرسودگی شغلی