بهسازی خاک های متورم شونده به روش بیولوژیکی

به تازگی زیست فناوری به عنوان ابزاری جدید و پرکاربرد مورد توجه محققین مهندسی عمران قرار گرفته است. از زیست فناوری می توان برای تولید بتن های خود ترمیم، افزایش مقاومت مصالح ساختمانی، کنترل و پاک سازی خاک های آلوده، بهسازی خاک های مسئله دار و بسیاری موارد دیگر بهره گرفت. استفاده از روش های مبتنی بر زیست فناوری در قلمرو مهندسی ژئوتکنیک به تولد دانش نوین بیوژئوتکنولوژی انجامیده است و مطالعات متعددی نیز با استفاده از این دانش نو در مسائل مختلف ژئوتکنیکی از جمله کاهش نفوذپذیری، افزایش مقاومت برشی خاک و افزایش مقاومت خاک در برابر روانگرایی انجام گردیده و نتایج مطلوبی حاصل شده است. با این وجود، در زمینه ی بهبود خواص مکانیکی خاک های رسی، به ویژه کاهش تورم خاک های متورم شونده با استفاده از بیوژئوتکنولوژی تحقیقات اندکی صورت پذیرفته است. این تحقیق به بررسی و امکان سنجی کنترل تورم خاک های متورم شونده (آماسی) با استفاده از فرایند رسوب میکربی کلسیت می پردازد. این فرایند پرکاربردترین روش در دانش بیوژئوتکنولوژی محسوب میشود. در این تحقیق، تاثیر فاکتورهای مختلف از قبیل غلظت باکتری، زمان ماند، درصد رطوبت خاک، PH محیط و نسبت بهینه محلول باکتری بر بهبود (کاهش) تورم خاک بررسی شده است. در این مطالعه آزمایش حدود اتربرگ، تصویربرداری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه انجام گرفته است. تحقیق حاضر نشان می دهد که این روش در کاهش پتانسیل تورمی خاک مورد مطالعه موثر واقع شده و قادر است که پتانسیل تورمی خاک را بین ۱۰ تا ۳/۴۸ درصد تورم اولیه کاهش دهد.

Keywords:

بیوژئوتکنولوژی , روانگرایی , خاک های متورم شونده , آماسی , رسوب میکربی کلسیت , پتانسیل تورمی خاک